καλη μου φιλη ειχα κι εγω οικογενειακα προβληματα και ενιωθα ακριβως οπως περιγραφεις.η μαγικη λεξη για ολα αυτα ειναι ψυχραιμια.συζητησε το δες αν μπορει να βγει ακρη κι αν οχι φυγε και κοιταξε τη ζωη σου.καλη τυχη σου ευχομαι και μη σε παιρνει απο κατω
1.4.2017 | 00:22
η υπομονη εξαντληθηκε
Πανε 3 μηνες που εφυγα απτην Αθηνα οπου σπουδαζα. Πισω στο σπιτι λοιπον και αγιος ο θεος. Εχουν αλλαξει πολυ τα πραγματα στο σπιτι και οσο πανε και χειροτερευουν.... Πολλα τα οικογενειακα προβληματα,πολυ η αρνητικη ατμοσφαιρα και πολυ λιγη η υπομονη μου. Μετα απο πολλες προσπαθειες να βοηθησω να βρεθει μια λυση στα προβληματα,απλς εγκατελειψα τα οπλα. Και πλεον το μονο που νιωθω ειναι τασεις φυγης. Θελω να φυγω απτο σπιτι. Προσπαθω να συγκρατουμε,αλλα ματαια. Παθαινω κριση. Τα βραδυα δε μπορω να κοιμηθω ευκολα,οταν τα καταφερνω συνηθως ξυπναω απο κακα ονειρα η απο το κλαμα. Νιωθω αρκετα πιεσμενη,δε ξερω ποσο θα αντεξω. Το αγορι μου ξερει τι περναω αλλα δε θελω να τον ζαλιζω. Δουλευει αρκετες ωρες και θελω να συζηταω θετικα πραγματα μαζι του. Δε θελω να τον βομβαρδιζω με τις εννοιες μου! Θελω απλα να νοικιασω το δικο μου σπιτι. Να ξυπνησω να πιω το καφε μου χωρις να εχω γκρινιες,χωρις να πληρωνω τα σπασμενα των αλλων. Αυτο τιποτα αλλο
1
