ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εν συντομία μένει στάσιμη, χωρίς φίλους ( δεν είμαι πολύ κοινωνικός τύπος), δεν βρίσκω δουλειά οπότε παλεύω με τη χρόνια ανεργία, θέλω να σπουδάσω κάτι αλλά δεν έχω λεφτά για να το κάνω. Έφτασα 30+ χωρίς να έχω κάνει πολλά πράματα που ήθελα. Το μόνο καλό είναι πως έχω σχέση με έναν άνθρωπο που με αγαπά αλλά είναι επίσης δύσκολα οικονομικά ( οπότε δεν μπορούμε ακόμη να προχωρήσουμε + η απόσταση που υπάρχει ). Όλο σκέφτομαι και στεναχωριέμαι και στύβω το κεφάλι μου να βρω λύσεις. Θέλω να δουλέψω! Σήμερα άλλη μια απογοήτευση. Πήρα σβάρνα τα τηλέφωνα και άκουσα όχι, όχι ,όχι έχουμε υπάλληλο. Βαρέθηκα πια! Παρηγοριά μου είναι η γάτα μου και η μαμά μου να μου δίνει κουράγιο. Αλλά πόσο πια να με βοηθήσει; Με βλέπει συχνά να κλαίω και βρίσκομαι σε ένα τούνελ χωρίς φως! Καλά που βλέπω ταινίες και ξεφεύγω λίγο. Εσείς πόσοι από αυτά ταυτίζεστε; Δεν τη παλεύω άλλο γενικά... η ίδια ρουτίνα και τα νιάτα να περνούν χωρίς να νιώθω δημιουργική και να παράγω έργο. Κοιτώ από το παράθυρο δηλαδή μεταφορικά και λυπάμαι που δεν υπάρχει κάποια θετική αλλαγή .