ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... και όμως μέσα μου επικρατεί το απόλυτο χάος. Όχι δεν παραπονιέμαι γιατί ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω με σοβαρά προβλήματα και κάθε φορά που λες ότι δεν υπάρχει χειρότερα, η ζωή σου δείχνει το σκληρό πρόσωπό της...Απλά να μωρέ είναι που θα ήθελα η ζωή μου να είναι διαφορετική. Δεν ξέρω πως. Αλλά διαφορετική. Να ζω χωρίς να σκέφτομαι τα ''μα'', τα ''γιατί'', τα ''αν''. Να μεθώ με ζωή, με έρωτα, με χαμόγελα...Και εγώ είμαι εδώ στα 23 μου να βλέπω τι θα κάνω μετά τις σπουδές, να προσπαθώ να διατηρώ ασφαλή τα όνειρά μου όταν όλα τριγύρω καταρρέουν, να ζω ακόμα με τους γονείς μου παρ'όλο που δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί αυτά που παίρνω δεν φτάνουν για τίποτα, να μην έχω ούτε μία ολοκληρωμένη και σταθερή σχέση γιατί πάντα θα ξενερώνω και θα φεύγω, να μοιάζω απελπισμένη και να ζαλίζω άγνωστους σε μια ανώνυμη στήλη...Θέλω να τα παρατήσω όλα και όλους και να σηκωθώ να φύγω. Που; Οπουδήποτε. Αρκεί να μην ξέρω και να μην με ξέρει κανείς. Ελπίζω μόνο αυτή η φυγή να γίνει μέσω αεροπλάνου και όχι με βουτιά στο κενό...