ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον, ξανά γράφω εδώ μετά από πολύ καιρό για να σας παρουσιάσω την σχέση μου και να πάρω από εσάς γνώμες.Γενικά τρογομαι με τα ρούχα μου. Τον τελευταίο καιρό μεν είμαστε καλά νιώθω ότι κάτι μου λείπει, εγώ κι ο Βαγγέλης τα έχουμε περίπου 2 και κάτι χρονια γνωρίστηκαμε στην πόλη που φοιτουμε και έκτοτε είμαστε μαζί, μένουμε και μαζί, δυστυχώς είμαστε από μακρινές πόλης, εγώ από Αλεξανδρούπολη εκείνος από Λαμία και κάθε γιορτές φεύγουμε στις οικογένειες μας, όπως και το καλοκαίρι που δουλεύουμε και οι δύο στις πόλης μας καθώς έχουμε σταθερές δουλευες με καλά λεφτά. Εγώ κι ο Βαγγέλης δεν έχουμε ταξιδέψει ποτέ εξωτερικό, μονάχα Αθήνα έχουμε πάει, εγώ κι ο Βαγγέλης γενικά έχουμε αρκετή ζήλια και όχι και τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη λόγο ζήλιας και λόγο από κάποιες καταστάσεις του παρελθόντος. Οπότε πάω στη πόλη μου νιώθω ένα τεράστιο κενό και μια μεγάλη ανασφάλεια σαν φόβο να το πω ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά, δεν θελω να περνάμε τις γιορτές χώρια, ειδικά τα καλοκαίρια που είναι μια περίοδος εντάσεων κι όμως την περνάμε χωρια δεν ξέρω πχ πως είναι όταν τον εχει κάψει ο ήλιος , ποσο γλυκός είναι όταν χορεύει μεθυσμένος μέσα στο πλήθος, πώς είναι να τον παίρνει ο ύπνος στη θάλασσα , πώς τον φλερτάρουν τα άλλα κορίτσια χωρίς να ειμαι εκεί να το δω και να θυμώσω χάνω τα καλύτερα πράγματα μαζί του. Και γι'αυτό το λόγο φοβάμαι και για εμάς , φοβάμαι ότι όλο αυτό που έχουμε θα χαθεί λόγο του ότι δεν διασκεδάζουμε μαζί και δεν ξέρουμε ακομα πράγματα ο ένας για τον άλλον πράγματα καθημερινά και απλά. Όταν τον ρώτησα αν βλέπει το μέλλον μαζί μου μου απάντησε ότι όσες φορές το έχει σκεφτεί δεν έβγαζε άκρη, σε φάση ότι είμαστε δύο φοιτητές κι ότι μέρα ο καθένας θα πάει στις πολη του, εγώ του είπα ότι θα παλέψω για εμάς και συμφώνησε μαζί μου απλά.ολο αυτό με έκανε να διστάσω σε πολλά πράγματα και σκέψεις που έχω κάνει για εμάς, και γι'αυτό τρογομαι με τα ρούχα μου, επειδή σκέφτομαι πολυ και κάνω όνειρα τα οποία στο τέλος μπορεί να μου βγουν και αποτυχημένα. Είπα στον εαυτό μου να σταματήσω να είμαι τόσο ονειροπόλα και απλά να ζήσω τη ζωή μου όπως εγώ και εκείνος θέλουμε και όπου βγει( εντομεταξυ το γράφω αυτό και ψηλό βούρκωνω). Φοβάμαι πολύ για ολα. Εύχομαι με το νέο έτος να είμαστε όπως πριν, να μην χωρίσουμε να μην έχουμε ποια εμποδια να σταματήσουμε να ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον και εύχομαι να μείνω μαζί σου μέχρι να πεθάνω, γιατί πράγματικα σε θέλω στη ζωή μου κι ας είμαστε λίγο αμήχανη το τελευταίο καιρό στο σπίτι μας. Εύχομαι να σε γνωρίσω ακόμα καλύτερα να ζήσω μαζί σου όλα τα καλοκαίρια που έχω χάση όλες τις γιορτές και όλες τις χαρές της ζωής σου μαζί μου. Πόσο αβέβαιη νιώθω όμως που τα γράφω όλα αυτα πόσο φοβάμαι ότι όλα αυτά δεν θα γίνουν ποτέ και απλά θα φύγεις και θα φύγω θα χωριστούν οι δρόμοι μας και θα συνεχίσουμε τη ζωή μας ξεχωριστά όπως και τώρα, που απλά είμαστε μαζί αλλά δεν είμαστε. Σαγαπαω, και δεν θέλω να σε αφήσω να φύγεις ποτέ, κι ας με κάνεις να στεναχωριέμαι μερικές φορές.