ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα χρόνο τώρα έδωσα τα πάντα σε έναν άνθρωπο που ξέρει μόνο να παίρνει. Αφού έκανε το κέφι του, με παράτησε χωρίς δεύτερη σκέψη, και όλες οι υποσχέσεις και οι αγάπες πήγαν έναν ωραίο περίπατο στα σκουπίδια και πλέον κάνει τη ζωάρα του χωρίς να σκέφτεται τι άφησε πίσω... Είμαι ηλίθια που ελπίζω, το ξέρω. Το μυαλό μου λέει ότι και να γύριζε, πάλι ο ίδιος θα ήταν, και δε θα άξιζε ούτε να τον φτύσω. Αλλά τι να κάνω που δε μπορώ να κοιμηθώ χωρίς αυτόν? Που εκείνη η ρημάδα η καλημέρα που του έβγαζα με το τσιγκέλι, ήτανε μισή ζωή για μένα? Έχω χαθεί μέσα στο σπίτι μου και δεν ξέρω το δρόμο να γυρίσω...