ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνωρισα πριν ενα χρονο περιπου και απο τοτε ειμαστε μαζι, αγαπιμενοι και ερωτευμενοι. Ομως σε αυτο το χρονο εχουν ερθει τα πανω κατω στην ζωη μου. Αλλαγες! Πολλες αλλαγες, ειτε ευχαριστες, ειτε δυσαρεστες. Ποσα εμποδια μπορει να αντεξει ενα ζευγαρι? Οσο ερωτευμενο και αν ειναι, ειναι τοσο δυνατοι ωστε να αντεξουν τοσα πολλα? Νοιωθω τυχαιρη που τον εχω, που με αγαπαει και που με ανεχεται... Αλλα ποση υπομονη να κανει? Ανθρωπος ειναι και καποια στιγμη θα λυγισει, θα σπασει και υστερα θα μεινω μονη, τελειως μονη. Απο την αλλη σκεφτομαι πως ολο αυτο ειναι πολυ για μενα και δεν ξερω τι πρεπει να κανω και πως να φερθω. Απο την μερα που μπηκε στην ζωη και την καθημερινιτητα μου ειναι ολα διαφορετικα, δεν με αναγνωριζω πλεον. Ολο αυτο ειναι περα απο τις δυναμεις μου, με ξεπερναει και δεν μπορω να το ελεγξω. Κανω πραγματα που δεν μπορουσα να φανταστω ποτε οτι θα τα εκανα.Σκεφτομαι καποιες φορες πως θα ηταν η ζωη μου αν δεν τον γνωριζα ποτε, τι θα εκανα χωρις αυτον? Δεν εχω ιδεα για το πως ζουσα πριν... Και αν ειναι λαθος, τοτε σιγουρα ειναι το πιο σωστο μου λαθος!