ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά, έχουν αρχίσει να με κουράζουν οι φίλες μου. Ή πρεπει επειγόντως να βρω κανουριες παρέες, πραγμα που ειναι παρα πολυ δυσκολα απο την στιγμη που ηδη δυσκολεύομαι στις νεες γνωριμιες ή πρέπει επιτέλους να σταματήσω να φοβάμαι την μοναξιά μου και να αρχίσω επιτελους να κάνω πράγματα για τον εαυτό ακόμα και να πηγαινω μόνη μου ταξιδια στο εξωτερικό. Η κάθε φίλη με ξεσηκώνει καλά-καλά για να πάμε καπου τώρα διακοπες εξωτερικο και μετα απο λιγες μερες μου λεει ότι δεν θελει και βαριεται, ενώ μετα απο λιγες μερες λεει παμε νοεμβρη και μετα αλλαζει παλι γνωμη και λεει δεν εχω λεφτά καλυτερα να το κανονισουμε τα χριστουγεννα και την πρωτοχρονια. Αναιρει παλι και λεει χεστηκα δεν παω πουθενα θα παω ολλανδια να δουλεψω μαυρα για λιγους μηνες να βγαλω λεφτα και θα κανω πολλα ταξιδια κτλ (έχει συγγενεις εκει - οπου τα λεφτα θα τα χαλασει στα σολαριουμ και στα υαλουρονικα οξυ για χειλη και δεν σημαζευεται, αλλά τα λεφτα λεει θα φτασουν για ταξιδια γιατι ειναι υπερ αρκετα, ετσι νομιζει δηλ. - η ίδια μου τα λεει γιατι αυτα ειχε κανει τον προηγουμενο χρονο). Και σαν να μην εφτανε αυτο, λεει η μια, να κλεισω εγω απο τωρα και η ιδια αργοτερα. Η κανονιζουμε παρεα ή οχι της λεω. Δεν της φαινεται καθολου παραλογο. Μου λεει σιγα, αν δεν παμε εμεις, πηγαινε μονη σου να μην χασεις τα χρηματα. Αλλα βλεπεις η κυρια δεν εργαζεται και εχει ετοιμα χρηματα και εχει χασει 5-6 φορες εισητηρια επειδη ειπε "βαριεμαι δεν παω σιγα τα λεφτά δεν ειναι πολλά". Καποια απο αυτα τα εισητηρια τα ειχε βαλει η ιδια (λεμε τωρα) ενω καποια αλλα της τα ειχαν πληρώσει άλλοι. Καταλαβαινω οτι δεν εχει χρηματα, ουτε και μενα μου περισσευουν αλλα με αναγκαζει και μενα να χασω χρηματα και αυτο εγινε ήδη δυο φορες. Ευτυχώς ήταν κατω απο 100 αλλα και παλι δεν ειναι λιγα. Γι' αυτο εκτοτε δεν εχουμε παει κανενα ταξιδι, επειδη δεν ασχολουμαι και δεν την εμπιστευομαι πλεον και της το εχω πει αλλα εκεινη πιστευει πως λεω μακακίες και σιγά πως κάνω έτσι, θα τα ξαναβγάλω λεει και ουτως η αλλως άνετα μπορουμε λεει να παμε οπουδηποτε στην ευρωπη, διπλα ειναι οι χωρες, οποτε δεν χρειαζεται να βιαζομαστε να κλεισουμε και αλλα πολλα τετοια.Κάνουμε πολλά χρόνια παρέα, και σχεδον παντα έτσι ήταν όλες τους. Δεν ξέρω, πρώτα δεν ήταν έτσι τόσο πολύ ή μαλλον δεν με ενοχλούσε ιδιαίτερα ενώ τώρα έχω ωριμάσει; ή μπορει να έχω υψηλές απαιτήσεις από τους άλλους. Μα πείτε μου όμως, πως αντιμετωπίζετε τετοια ατομα;Ειλικρινά, σας ζητω συγγνωμη γι αυτο το κουραστικο κειμενο αλλα δεν αντεχα αλλο. Ξέρω ότι μπορει να ακουγομαι γκρινιαρα κτλ αλλά ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου. Ακομα κι εγω κουραστηκα που τα εγραψα και τα διαβασα.