ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω τη στόφα πολεμιστή. Αν βρισκόμουν σε χαράκωμα πριν από εκατόν κάτι χρόνια μάλλον θα κουβαλούσα πυρομαχικά και τρόφιμα ή θα έκανα το γιατρό ή τον αγγελιαφόρο, βοηθός, όπως και νά' χει, γι' αυτούς που πολεμάνε πραγματικά. Κι ας διέτρεχα τον ίδιο μ' αυτούς κίνδυνο να πάω, πάνω στο τρέξιμο, από σφαίρα ή έκρηξη. Τουλάχιστον θα προλάβαινα και θα παρατηρούσα, θα καταλάβαινα, θα κατέγραφα. Το προφίλ των ανθρώπων όταν είναι σε ησυχία είναι πολύ διαφορετικό απ' ότι όταν έχουν το ένα μάτι στο σκόπευτρο.Έτσι και τώρα, πάνω στη μάχη, όταν οι άλλοι δεν το υποψιάζονται, παρατηρώ. Όπως και στα χαρακώματα, δεν έχει κάθε μέρα πόλεμο, βλέπω και ανάπαυση και ζωή και χαρές. Είναι όμως μέρες που από την άλλη μεριά έρχεται ένας πύρινος υετός από ποικιλώνυμα βόλια: το άγχος για το αύριο, η αγωνία για τον επιούσιο, η ανεργία, η φτώχεια, όσα δεν εκπληρώθηκαν, κάποια πικρή πρόβα νυφικού, τα χρόνια που περνάνε, οι απώλειες των αγαπημένων, η αρρώστια, το γιατί της ύπαρξης, ο κόσμος που δεν άλλαξε όσο νομίζαμε, ο θάνατος ο ίδιος. Δεν είναι τ' ότι τους λαβώνουν όλ' αυτά που γεννά σ' εμένα, το δειλό μετόπισθεν, τα ύποπτα -λίγο αυτάρεσκα- ένστικτα της προστασίας. Είναι που τους μεγαλώνει. Είναι τρελό αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να βλέπω σε καθέναν το παιδί που ήταν κάποτε. Και, μοιραία, το πώς τον θωράκισε, διαφορετικά τον καθένα αλλά πάνω κάτω το ίδιο γερά, ο πυρετός της αιχμηρής ζωής που μοιραζόμαστε. Δεν λέω ότι τα παιδιά είναι από τον ορισμό τους αθώα. Στον "Αρχοντα των Μυγών" τα παιδιά κάνουν εγκλήματα. Τα κάνουν όμως επειδή (και για όσο) δεν υπάρχουν μεγάλοι για να τα κάνουν στη θέση τους, παίρνοντας το ρόλο του προστάτη και μαζί και την ευθύνη για τη ζωή, τις έγνοιες, την προσαρμογή και τα γεράματα. Τα κάνουν επειδή, ελλείψει μεγάλων, η ζωή, η ανάγκη και οι ατέλειες του κόσμου χτυπάν αυτά τα ίδια.Θέλω να τα βάλω μ' όποιον είναι από την άλλη μεριά και ρίχνει, ας είναι κι ο θεός. Προσπαθώ μέσα στη βοή της μάχης να πω τουλάχιστον δυο καινούρια λόγια παρήγορα. Καμιά φορά νομίζω ότι τα βρίσκω. Άλλοτε πάλι ξεφυλλίζω τον Εκκλησιαστή, τα Ευαγγέλια, τον Ντοστογιέφσκι ή τον Καμύ. Και τότε φοβάμαι ότι έχουν ειπωθεί όλα.