23.10.2016 | 12:02
Ήμουν στο αυτοκίνητο.
Με τον πατέρα μου και βγήκε αυτό το τραγούδι. Μα το ραδιόφωνο πότε δεν το παίζει! Δεν περίμενα να αντιδράσω τόσο έντονα αλλά πρώτα με έπιασε ταχυκαρδία και στην μέση είχα αρχίσει να κλαίω. Ήθελα να αλλάξω σταθμό αλλά είχα παγώσει εντελώς. Δεν φταίει το άτομο που μου θυμίζει, τα υπόλοιπα που μοιράστηκαμε μετά δεν με ταραζουν καθόλου, πλέον η σκέψη του ατόμου αυτού δεν με ταράζει καλά καλά,φταίει πως είναι τόσο όμορφο, τόσο έντονο πως όταν μου είχε πρωτοκολλησει το άκουγα ασταμάτητα ξάπλα στο μπαλκόνι και ένιωθα τόσο όμορφα, το άκουγα στην ντουζιέρα και ενιώθα τόσο ομορφα αλλα και εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή γενικά εκείνη την μέρα ολόκληρη ένιωθα τόσο όμορφα και για την ακρίβεια όλο το καλοκαιρί ένιωθα τόσο όμορφα ενώ τώρα όχι. Αυτό είναι όλο. Θέλω απλά να αισθανθώ ήρεμια ξανά. Τίποτα άλλο.
