ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αποψε αποφασισα να γραψω ενα κειμενο για εμενα ειναι απο της λιγες φορες που λεω κατι πραγματικα για εμενα....Απο μικρος ημουν παραξενος παρολα αυτα ειχα καπιους φιλους κατα την εφηβεία αρχισαν καποιες εμμονες ιδεες δεν ξερω πως και το γιατί αλλα οποτε ειχα αγχος η μια φοβια παντα εφευρισκα και μια καινουργια ιδεα για να το καταπολεμησω αυτο το πραγμα ειχε σταματησει στα 15μου κι αρχισε τωρα στα 20 μου εκει που ειχα ονειρα για το μελλον για την ζωη μου αρχισα να νιωθω σκαρτος αποβρασα εκτρωμα και επεσα προσπαθω να το καταπολεμησω πηγα και σε ψυχιατρο μου εδωσε xanax και citalopram αλλα νιώθω σαν γερος που δεν μπορω να κανω πραγματα με την ιδια ορεξη που ειχα παλια δεν ξερω ειλικρινά...Αυτο που με πειραζει πιο πολυ ειναι οτι πληγωνω τα ατομα γυρω μου χωρίς να το θελω..ειμαι εγωιστης για αυτο τα εχω παθει ολα αυτα μακαρι να ειχα την δυναμη να αγαπησω πραγματικα...παρολα αυτα συνεχιζω με ψευτικο χαμογελο να κανω του αλλους να γελανε το απολαμβάνω κι εγω καμια φορα αλλα οταν παω σπιτι ληθη κενο σαν να εχει ανοιξει η γη και να με καταπινει και ολο σκεψεις του παρελθόντος με καπνιγουν και σιωπη και μετα ξημερώνει η επομενη μερα και παλι τα ιδια ενα επαναλαμβανομαινω deja vu στην κολαση