25.8.2012 | 14:46
Ίσως κάπου, κάποτε σε κάποια άλλη ζωή...
Ένα βράδυ που θα θυμάμαι για πάντα, μια συνάντηση > και μια αντίδραση εντελώς απρόσμενη. Πήγαμε στο χωριό με τη θεία και τη γιαγιά για την > της εκκλησίας της Παναγίας της Ελεούσας και ήσουνα εκεί ως βοηθός του ιερέα παρά τα 22 σου χρόνια. Αν και δεν υπήρχαν αρκετές νεαρές κοπέλες, εσύ προσέγγισες εμένα χρησιμοποίώντας την ιδιότητα σου ως δικαολογία για να μου μιλήσεις και να με αγγίξεις. Παρόλ' αυτά εγώ σάστισα και δεν προχώρησα αφού δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου στα 21 μου χρόνια να έχω σχέση με ένα ιερέα ή έστω με κάτι παρόμοιο. Καθόλη τη διάρκεια της λειτουργείας μου μιλούσες διακριτικά και όταν απομακρυνόμουν με έψαχνες μήπως και έχω φύγει. Στο τέλος της λειτουργείας και ενώ όλοι οι χωριανοί μιλούσαν μεταξύ τους στο προάυλιο τηε εκκλησίας, με προσέγγισες με ένα πολύ γλυκό τρόπο και ρωτούσες για να μάθεις το όνομα μου και άλλα. Όπως μου είπες, το όνομα σου είναι Εμαννουήλ, είσαι δευτεροετής φοιτητής Θεολογίας στην Αθήνα, είσαι από Λεμεσό και θα ήθελες στο μέλλον να γίνεις ιερέας. Πρόλαβα να σου πω μόνο το όνομα μου και ότι μένω και εγώ Λεμεσό, αφού οι συγγενείς μου πηγαινοέρχονταν συνέχεια διακόπτωντας τη συνομιλία μας. Λίγο πριν φύγεις με κάλεσες στην αγρυπνία του χωριού σου, στις 22-23 του Αυγούστου για να με κεράσεις. Τελικά δεν ήρθα. Όχι γιατί δεν μου άρεσες, αλλα γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα ποτέ να έχω σχέση με ένα ιερέα. Αν ποτέ το δεις αυτό όμως, θέλω να ξέρεις ότι δεν σε έχω ξεχάσει καθόλου και ότι πάντα θα είσαι μια ευχάριστη ανάμνηση αφού μέσα στην απελπισία μου για τους άνδρες της γενιάς μου, μου απέδειξες ότι υπάρχουν ακόμη άνδρες που δεν φοβούνται να τολμήσουν, να φλερτάρουν, να ρισκάρουν και να εκφράσουν αυτά που νιώθουν με ένα όμορφο τρόπο, ιδιαίτερα ένας ιερέας εν ώρα εκκλησιασμού. Λοιπόν Εμαννουήλ, σε ευχαριστώ και σε χαιρετώ με την ευχή ότι στο μέλλον θα ξαναβραθούμε κάπου και θα με θυμάσε. Ίσως κάπου, κάποτε σε κάποια άλλη ζωή εγώ και εσύ να είμαστε κάτι παραπάνω από απλοί γνωστοί.