22.11.2016 | 23:01
Ήταν ένας άνθρωπος απελπισμένος
φαινόταν ότι ερχόταν από κάπου άλλου, μάλλον από επαρχία, έσκυβε το κεφάλι και προσευχότανμε έπιασαν τα κλάματα και το μόνο που κατάφερα ήταν να σηκώσω κάποιον και να του προσφέρω τη θέση όταν κατέβηκε να πάρει το τρένο, σκέφτηκα ότι θα ήθελα να είχα τα μέσα να βρω τη διεύθυνση του να του στείλω μια καινούρια τσάντα, καινούρια παπούτσια, καινούρια ρούχα.μετά μου πέρασε από το μυαλό ότι όλα αυτά ίσως για αυτόν να μην έχουν καμία σημασία όπως δεν έχει πια και μένα το ότι κυκλοφορώ με τρύπια παπούτσια και ότι η τσάντα μου δεν απέχει και πολύ σε φθορά από τη δική τουκαι ότι ίσως εκεί που μένει η ευτυχία του να καλύπτεται από τη φύση γύρω του, το σπίτι του, τα ζώα τουκαι μετά με έπιασαν τα νεύρα μου πώς τα έχουμε κάνει έτσικαι ήθελα να βάλω τις φωνές