ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κορίτσι. Ζούσε δυστυχισμένο, θλιμμένο και μόνο. Δεν ήταν μόνο, είχε γύρω του ανθρώπους. Όμως ήταν μόνη μέσα της, που είναι η χειρότερη μοναξιά. Δεν είχε ελπίδα, δεν είχε όνειρα, έρωτα, αγάπη. Δεν ζουσε. Απλώς ξυπνούσε κάθε πρωί και περίμενε να περάσει η μέρα και να έρθει το βράδυ. Και τότε κοιμόταν με την ελπίδα το πρωί να ξυπνήσει και κάπως, όλα να έχουν αλλάξει. Κι έτσι περνούσε ο καιρός… Μια μέρα όμως, όλα άλλαξαν. Εκεί που δεν το περίμενε, ήρθε στη ζωή της ένας άντρας. Ένας άντρας που είχε όλα όσα είχε ποτέ ονειρευτεί. Ήταν γλυκός, έξυπνος, όμορφος, τρυφερός, αστείος, με τη μεγαλύτερη καρδιά του κόσμου. Και ερωτεύτηκαν. Τότε το κορίτσι μεταμορφώθηκε. Βγήκε από το κουκούλι της θλίψης και άρχισε να χαμογελάει, να ελπίζει, να κάνει όνειρα. Κι όσο περνούσε ο καιρός, όσο άνθιζε ο έρωτας τους και η αγάπη τους, τόσο πιο ευτυχισμένη ένιωθε. Έβλεπε και στα μάτια του τη δική του ευτυχία κι αυτό έκανε την καρδιά της να πετάει. Δεν πέρασε πολύς καιρός και κατάλαβαν ότι ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Άνοιξαν τις καρδιές τους και μοιράστηκαν τα πάντα. Ξεχείλισε η αγάπη και τους τύλιξε σαν ζέστη αγκαλιά. Έσπασε το εγώ και έγινε εμείς. Ότι κι αν έκαναν, ότι κι αν σκέφτονταν, οι καρδιές τους πια χτυπούσαν σαν μια. Δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί. Κι ας το ήθελαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Όμως αυτό δεν είναι ένα παραμύθι με λυπημένο τέλος. Δεν έχει γραφτεί το τέλος γιατί δεν υπάρχει. Δεν έχει τέλος η αγάπη. Ειδικά μια τέτοια αγάπη. Σε λατρεύω, με κάθε χτύπο της καρδιάς μου, με κάθε μου ανάσα. Και θα σε λατρεύω για πάντα Καί εγώ κορίτσι τού παραμυθιού θά σ'αγαπώ για πάντα !