Έλεος: όταν είμαστε σε ένα εργασιακό χώρο, σε ένα κοινωνικό χώρο όπου κάποιον θα τον ξαναδούμε, πρέπει εξαρχής να είμαστε ειλικρινείς στο αν είμαστε ελεύθεροι ή όχι. Ρε γμτ, όλοι φοβούνται τους ''άγνωστους'' γιατί δεν ξέρουν τι κρύβουν και οι μεγαλύτερες μακακίες γίνονται από γνωστούς! Σκέψου τώρα να πας να πεις στον Αφρικανό συνάδελφο: Συγγνώμη, ξέχασα να σου πω ότι είχα μία σχέση! Αύριο πάλι θα τον βρεις μπροστά σου, και θα έχεις γίνει ρόμπα. Καλή τύχη στην όποια επιλογή σου.
19.8.2015 | 17:01
Its complicated!
Ειμαι που λετε ωραια και ανετη, σε μια σχεση 5 χρονων, η οποια ειχε τα προβληματα της αλλα παντα επιβιωνε λογω της μεγαλης αγαπης, αφοσιωσης και ξερετε πως ειναι αυτα. Ελα μου ομως που η ζωη κρυβει εκπληξεις. Ηρθα στην Αγγλια, μετα απο καιρο ηρθε και ο φιλος μου, ζουσαμε ομορφα. Με δουλειες καλες και οι δυο , εγω πηρα γρηγορα προαγωγη και μεταφερθηκα σε αλλο τμημα. Εκει καινουργιοι συναδελφοι, καινουργια πραγματα, συσκεψεις και τα λοιπα. Σε μια απο αυτες τις συσκεψεις γνωρισα ενα στελεχος της εταιριας τον οποιο συμπαθησα παρα πολυ και αρχισαμε να ερχομαστε πιο κοντα, ζητωντας βοηθεια για διαφορα θεματα και μιλωντας για την εταιρια. To επαγγελματικο γυρισε στο πιο προσωπικο και βρεθηκαμε να αναταλασσουμε μηνυματα και αν μπορουμε να βρεθουμε εκτος εταιριας για ενα καφε η ενα ποτο. Βρεθηκαμε, μιλησαμε γαι τις πατριδες μας (απο Αφρικη ο συναδελφος) περασαμε ομορφα και τωρα ρε παιδια το ολο θεμα εχει γυρισει στο προσωπικο. Και μου αρεσει!!!! Αλλα τι κανω?και ναι ξαναβγηκαμε και φιληθηκαμε και ...ουφ! Και δε γνωριζει για το φιλο μου, του ειπα αλλα νταλα κουτρουβαλα και αυτος δε ρωταει πολλα. Χωριζω και προχωραω η ειναι περιπετεια και δεν αξιζει!
4
