ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αναπαράγω γιατί με βοήθησε πολύ να καταλάβω τι συμβαίνει."Έχω πιει κάτι ψιλά και σκέφτομαι να σε πάρω τηλέφωνο. Μ’ έγραψε κι η γκόμενα που ζαχάρωνα στην μπάρα τόση ώρα. Τζάμπα πήγαν και τα σφηνάκια. Καλά τα λέει ο φίλος μου. Όλες ηλίθιες είναι. Δεν πειράζει, όμως, εγώ έχω εσένα, την καβάτζα μου. Ό,τι και να σου κάνω, εσύ θα το συγχωρήσεις. Φτάνει μόνο να εμφανίζομαι που και που και να σου προσφέρω λίγες στιγμές πάθους με σεξ. Συμβιβάζεσαι τόσο εύκολα, αν και μου έλεγες άλλα όταν γνωριστήκαμε. Θυμάμαι, βγαίναμε στις αρχές και σου ξεφούρνιζα τη μία μαλακία πίσω απ’ την άλλη. Σου έλεγα πως θέλω σχέση κι ότι δεν είμαι για παιχνίδια περίεργα. Πως σε βλέπω σοβαρά κι αν ήθελες, μέχρι και σταυρό θα φίλαγα για να το πιστέψεις. Εντάξει, δε λέω, αρχικά τη γούσταρα τη φάση. Φαινόσουν κι εσύ κομπλέ, όχι πως δεν ήσουν, απλά όσο περνούσε ο καιρός διαπίστωνα ότι δεν είσαι αυτό που ψάχνω. Για να μου βγάζεις γούστα σε θέλω τελικά. Αλλά αν στο πω έτσι χύμα θα το δεχτείς; Μπα, δεν νομίζω. Οπότε, κάτι τέτοιες ώρες ξηρασίας αντί να τη βρω μόνος μου, τυλίγω μʼ ωραίες φούξια κορδελίτσες τις κάβλες μου και στις πλασάρω για έρωτα και μετάνοια. Αμάσητες τις καταπίνεις κι υποκύπτεις. Τόσο εύκολα, που ώρες ώρες απορώ αν έχεις όρια κι αν ποτέ θα πάρεις την απόφαση να με στείλεις στο διάολο. Όμως όχι, εσύ εκεί να επιμένεις. Προσπαθείς να ζήσεις τον ανυπέρβλητο, τον μεγαλειώδη και μοναδικό έρωτα, με ποιον; Με μένα που σ’ έχω γραμμένη στα αρχίδια μου. Με παίρνεις τηλέφωνο τις πιο περίεργες ώρες, μου στέλνεις μηνύματα πόθου τη μία κι απελπισίας την άλλη και παρακαλάς να σʼ αγαπήσω με τον τρόπο που εσύ αγαπάς εμένα. Τις προάλλες εξαφανίστηκα για δέκα μέρες. Σου είπα πως ήθελα λίγο χρόνο μόνος μου. Είχα γνωρίσει καινούργιο γκομενάκι βλέπεις και δεν είχα χρόνο ν’ ασχοληθώ μαζί σου. Εσύ βέβαια δεν πτοήθηκες κι ούτε που σου πήγε το μυαλό. Έβαλες λυτούς και δεμένους να μάθουν τι κάνω κι αν είμαι καλά. Όταν το έμαθα, πίστεψα πως θα μου 'ρθει γράμμα απ’ το «Πάμε Πακέτο» κι εμφανίστηκα, μην ξεφτιλιστούμε πανελλαδικώς. Δεν έκατσε κι η κατάσταση με την άλλη, γαμώτο. Ωραία τύπισσα, ψαγμένη, βγήκαμε δύο-τρεις φορές κι ύστερα μ’ έστειλε. Γιατί άραγε; Αφού τη γούσταρα πολύ και της το έδειχνα. Λες να με σκέφτεται; Κάτσε να στείλω σ’ αυτήν πρώτα. Χαμένος κόπος, δε θʼ απαντήσει. Απορώ γιατί ζορίζομαι. Αφού έχω εσένα για τέτοιες ώρες, που μου κάνεις όλα τα χατίρια. Θα ‘ρθω μετά από εκεί κι εσύ δε θα έχεις θέμα που βρωμάω αλκοόλ και τσιγαρίλα. Με δέχεσαι όπως είμαι. Για όλα αυτά οι φίλες σου κι η λούγκρα ο κολλητός σου, που σε γουστάρει κρυφά, σου λένε πως δεν κάνω για σένα και δε με θέλουν. Πάω στοίχημα πως όταν στα λένε γνέφεις το κεφάλι καταφατικά, ενώ από μέσα σου φωνάζεις δυνατά: «θ’ αλλάξει, δεν μπορεί, θ’ αλλάξει». Στην τελική αυτό είναι το μαράζι σου. Να με κάνεις να σε θέλω. Να έχω μάτια μόνο για σένα και ν’ απαρνηθώ όλα τα υπόλοιπα. Αλλά γιατί; Γιατί να δώσω πιο πολλά, όταν μπορώ να παίρνω αυτό που θέλω πετώντας ψίχουλα; Σαν χακαρισμένο ηλεκτρονικό είσαι, που έχει προγραμματιστεί για να κερδίζω πάντα. Είναι ζήτημα χρόνου να ξενερώσω τελείως και να εξαφανιστώ μία και καλή. Άσε που σε βαριέμαι όταν μιλάς. Βασικά υπάρχουν στιγμές που μιλάς νορμάλ; Ή μόνο κλαίγεσαι, ζουζουνίζεις και βγάζεις κραυγές όταν τελειώνεις. Δεν σ’ έχω ακούσει και ποτέ να σου πω την αλήθεια. Όποτε βρισκόμαστε παίζει η ίδια κασέτα. Πρώτα χτυπιέσαι κι οδύρεσαι που σε παρατάω, ύστερα αρχίζουν τα γλυκόλογα και πιο μετά ξέρεις τι ακολουθεί. Την επόμενη φορά, άσε ξέρω, πατάμε το «repeat». Σίγουρα κάποια στιγμή θα τελειώσει όλο αυτό μεταξύ μας κι όταν εξαφανιστώ τελείως, θα με κατηγορείς παντού. Αν δεν το κάνεις ήδη. Θα με βρίζεις και θα λες σε όλους πόσο άσχημα σου φέρθηκα και πως δε σ’ εκτίμησα καθόλου. Μα πριν αρχίσεις, αναρωτήσου ποιος φταίει πραγματικά. Εγώ ή εσύ; Σ’ έβαλα στο κρεβάτι με το ζόρι; Είμαι για σένα καψούρα ή μήπως ένα καπρίτσιο που σου βγήκε σε κακό; Μέσα σου ξέρεις καλά τις απαντήσεις και κάποια στιγμή σίγουρα θα τις βρεις. Ελπίζω μόνο να μην είναι απόψε. Θέλω να πηδήξω και δεν έχω άλλη καβάτζα. "