ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και φέυγουν από τη ζωή και είναι μόλις λίγο μετά τα είκοσι...Οι τραγικές φιγούρες του "μετά" μένουν για να μεγαλώνουν...Εσείς μεγαλώσατε πια; Δεν είχατε άλλο δικαίωμα στα όνειρα σας;Μου λείπεις, σε σκέφτομαι, σ'αγαπάω (κτητικά και α' ενικό).. Τελευταία φορά; Ποια τελευταία φορά; Σήμερα, σκέφτηκα τους ανθρώπους που μένουν...Τις ώρες του "μετά" που δεν τελειώνουν όσο ζεις (τι ειρωνία). Τη σκιά που αφήνετε και την κουβαλάμε σε ο,τι κάνουμε...Ευχάριστο ή δυσάρεστο...Ούτε γεμίζει, ούτε σβήνει το κενό με τα χρόνια... Μόνο πονάει πιο απαλά..Δεν ξέρω αν είστε, που είστε, πως είναι...Μόνο, μην πονάτε άλλο, πια...(για τις αδικίες που δεν υπάρχει καμιά "δίκη")