16.2.2015 | 03:04
και δεν σου μιλησα...
και σημερα σε ειδα... στη ζωνη ανακωχης οπως τη λεω, οπου μιλαμε κανονικα σαν φιλαρακια...αυτη τη φορα ομως ηταν αλλιως...εκλεισα και την τελευταια μας πορτα...σε ειδα λοιπον και βρεθηκαμε στο ιδιο μερος... και οπως στις ταινιες κοιταχτηκαμε για 5 δευτερα στα ματια.. κι εγω τοτε απλα σε προσπερασα και χαιρετησα τον φιλο σου...το ξερω οτι περιμενες να σου μιλησω, να σε χαιρετησω...αλλα πραγματικα δεν γουσταρα να σου απευθυνω το λογο...ειναι παρανοια αυτο που κανουμε...σε πετυχαινω εξω δεν μιλαμε αλλα εχω διαρκως το βλεμμα σου πανω μου να με καιει... αμα δεν γουσταρεις γιατι με κοιτας ετσι? γιατι με κοιτας γενικα?κι εκει γιατι μου μιλας?οχι μωρο μου... μου βγηκε δεν σου μιλησα, στην αρχη χαρηκα και τωρα ειμαι χαλια...αλλα θα τη βρω τη δυναμη και θα ξεφυγω απο την παρανοια που εχεις δημιουργησει. και τοτε οταν θα με κοιτας οχι μονο δεν θα κανω οτι δεν σε βλεπω αλλα θα σου στελνω και φιλια...