15.5.2012 | 08:40
Και ενώ υπάρχει τόσος κόσμος...
...γύρω μου, εγώ αισθάνομαι μόνη.Να φωνάζω, και ο καθένας να ακούει κάτι διαφορερικό από αυτό που λέω ή να μη το ακούει καθόλου και να παρεμηρνεύει την σιωπή ως κάτι διαφορετικό όπως θα τον κάνει ΕΚΕΙΝΟΝ να νιώσει καλύτερα.Κάνω κύκλους γύρω από τον ίδιο μου τον εαυτό, λες και προσπαθώ να του ξεφύγω και όλο βρίσκω τοίχο και κυλάω πάλι στα ίδια. Υποσχέσεις, παραμένουν υποσχέσεις που τηρούνται για λίγο μόνο, γιατί ξέρω ότι δε μπορώ να είμαι πιστή στον εαυτό μου.Ίσως να είμαι αδύναμη...Ίσως και να μ'αρέσει να δημιουργώ προβλήματα για να δώσω κάποιο νόημα...Ίσως ψάχνομαι πάρα πολύ...Ίσως δεν μπορώ να τα βρω με τον εαυτό μου...Κοιτάω τους άλλους και το μόνο που σκέφτομαι είναι αλλαγή ρόλων...Ίσως θέλω να τα ξαναρχίσω όλα απ'την αρχή, αλλά με όλη την εμπειρία και τα λάθη μου στο μυαλό μου για να μη τα επαναλάβω και απλώς να εκτιμήσω....Βίκυ, 18
