ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια ζωή άκουγα τι έχουν να μου πουν οι άλλοι, δεν κομπαζα για τον εαυτό μου, κρατούσα μετριοπαθή στάση σε όσα αφορούν εμένα και μου έλεγαν μετά ότι δεν έχω αυτοπεποίθηση. Όταν τολμούσα, έστω και για πλάκα να πω κάτι καλό για μένα, για την εμφάνισή μου η για κάτι που δημιούργησα τότε μου έλεγαν περί υποτιθέμενου ναρκισσισμου μου. Ακόμα και ως αστείο να έλεγα κάτι θετικό για μένα υπήρχε αυτή η αντιμετώπιση. Νιώθω τόση θλίψη, τόση λύπη που δεν εκφράζεται με λέξεις, είναι εγκατεστημένη μέσα μου και δεν θα φύγει ποτέ. Και πρέπει να αντέξω να ζω με αυτή τη λύπη ενώ δεν θέλω.