26.5.2015 | 08:52
Και κάπως έτσι...
Χθες πραγματικά το αίμα για πρώτη φορά έπειτα από αρκετό καιρό αρχισε να ρέει ευχάριστα μέσα μου. Τελικά ίσως και να υπάρχει μια ενέργεια στο σύμπαν που κάποια στιγμή φέρνει την αρμονία στη ζωή σου. Χωρίς να κουνήσεις το μικρό σου δαχτυλάκι. Πίστη θέλει και υπομονή. Δεν έκανα κάτι διαφορετικό από ότι άλλες μέρες. Σηκώθηκα πήγα στη δουλειά, δούλεψα από τις 7μιση έως στις 3μιση και έπειτα γύρισα σπίτι τσίμπησα κάτι στα γρήγορα και έφυγα για σχολή. Είχα μια πάρα απίστευτη μέρα στη σχολή και το λέω αυτό γιατί είναι θεατρική και οι πολύ καλές μέρες στις πρόβες είναι μεγάλη ευχαρίστηση. Σχόλασα γύρω στις 9μιση το βράδυ και παρότι ήμουν κομμάτια αποφάσισα να επισκευθώ το αγόρι μου στο μαγαζί που δουλεύει να του συμπαρασταθώ. Γνώρισα δυο απίστευτα παιδιά εκεί και πραγματικά πέρασα πολύ όμορφα. Φυσικά ερχόταν κι ο δικός μου που και που και καθόταν κανα δυο λεπτά. Η ώρα δεν κατάλαβα πως πέρασε και βρέθηκα να μην προλαβαίνω το μετρό οπότε λέω ας κάτσω. Δεν με άγγιζε καθόλου η κούρασή μου. Είχα τόσο καλή διάθεση που δεν ήθελα να τελειώσει η μέρα. Είχα καιρό να νιώσω έτσι. Γυρισα σπίτι 3 το ξημέρωμα σήμερα. Κοιμήθηκα ακαριαία! (ΓΕΛΙΑ) Σήμερα που ξύπνησα ο δικός μου, μου είπε ότι είχα κοιμηθεί πριν καν αγγίξω το μαξιλάρι! Κοιμήθηκα δηλαδή στο δευτερόλεπτο και προφανώς ροχάλιζα! ΧΑΧΑΧΑ Ηταν ο πιο γλυκός ύπνος που έχω κάνει και μάλλον ο πιο θορυβώδης. Είναι απίστευτο όταν συμβαίνουν όλα τόσο όμορφα κι αβίαστα. Ένιωσα μια απέραντη πληρότητα. Καλημέρα.