Δε φταις μόνο εσύ, αν είχες να κάνεις με παλιοχαρακτήρα...Πιστεύω ότι άλλοι αντέχουν για περισσότερο, άλλοι για λιγότερο, αλλά στο τέλος όλοι σκληραίνουν αφού πληγωθούν βαθιά.
4.1.2017 | 01:00
Και μου το χουν πει πολλές φορές,
πρέπει να σκληρύνω για να επιβιώσω. Κι επιμένω στα δικά μου λες και ζούμε σε κανέναν κόσμο αγγελικά πλασμένο ξέρωγω. Μετά πέφτω συνέχεια από τα σύννεφα γιατί είμαι τόσο ανόητοι που δεν πιστεύω ότι ένα άτομο θα σου φέρεται άσχημα χωρίς να του έχεις κάνει κάτι. Πόσο ανόητη είμαι και πόσο σοφή το παίζω. Αλλά τώρα , που είμαι μόνη, μπορώ να νιώσω ελεύθερα αποτυχημένη και πληγωμένη. Δεν φταίει που ήμουν ονειροπόλα, φταίει που είμαι χαζή. Αυτά παθαίνεις άμα μένεις εκεί που εμφανώς περισσεύεις. ΤΟ βαράς το κεφάλι σου, τη νιώθεις την καρδιά σου πληγωμένη (ναι ένας ζεστός πόνος εκεί που είναι η καρδιά) , μια ψυχή άδεια και ένα ηθικό καταρρακωμένο. Και ποιος μου φταίει; Εγώ.
1
