15.3.2013 | 23:08
Και ναι...
...ήρθε η στιγμή που θα φύγω από τη δουλειά. Και από τη ζωή σου. Δεν ξέρω πόσο θα σε επηρεάσει. Μπορεί έτσι λίγο τις πρώτες μέρες να με θυμάσαι με κάποια μελαγχολία, ίσως επειδή περνούσαμε ωραία όλες αυτές τις ώρες μαζί κάθε μέρα - μετά όμως θα το συνηθίσεις...και θα πας παρακάτω. Σαν να μην υπήρξε αυτό το δέσιμο. Ίσως και να μην σε αγγίξει καθόλου κιόλας η απουσία μου. Δεν θα το μάθω ποτέ. Το μόνο που ξέρω είναι πως εμένα θα μου λείπεις κάθε μέρα και πιο πολύ. Και πως για μένα ήσουν πολλά περισσότερα από ένας απλός συνάδελφος. Αλλά ξέχασα...αυτό το έμαθες ήδη. Αλλά εσύ επέλεξες να μείνεις κολλημένος με μια άλλη, με την οποία ούτε καν επικοινωνείς και με την οποία δεν είχατε ούτε το μισό δέσιμο από αυτό που είχαμε εμείς. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο θα τον θυμάμαι πάντα με αγάπη και νοσταλγία. Σ' ευχαριστώ.