Δεν συνέβει γιατί δεν άξιζε. Πιες, θρήνησε, σπάστα, βγάλτο από μέσα σου, αλλά φίλε μου να προσέχεις τον εαυτό σου. Ο χρόνος θα επουλώσει την πληγή και θα βρεθεί η κατάλληλη στο δρόμο σου.Στεναχωρήθηκα...και θυμήθηκα τον Βασίλη"Δεν έμαθε ποτέ της να αγαπά και σε πληγώνει....""Εκείνη μόνο ξέρει και μέσα της θα κλαίει..."
29.3.2018 | 23:40
Και όμως τελειώσαμε..
Πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που μιλήσαμε και απο ότι θυμάμαι ηταν και η φορά που πήγες με τον δήθεν > μου.Δεν θα σε χαρακτηρίσω καριόλα όχι.Εισουν η πρώτη κοπέλα με την οποία δέθηκα μαζί της τόσο πολύ.Ζήσαμε μια περιπέτεια. Το ξερετε αυτο το συναίσθημα οταν επιθυμείς κατι τόσο πολύ προσπαθεις και κανεις θυσίες και στο τελος.. Αχχχ αυτό το συναίσθημα της ικανοποίησης.. Φτανεις στο σημείο να χαίρεσαι οχι τόσο γιατί το απέκτησες αλλα γιατί ανταμοιφθηκαν οι κόποι σου και η προσπάθεια .. Αλλο να το κερδιζεις και αλλο να στο δεινουν..Έτσι ηταν και με εμάς απο την πρώτη στιγμή υπηρχαν όλο δυσκολιες..Δυσκολίες οι όποιες μας χωριζαν συνεχώς. Ζουσαμε την περιπέτεια να καταφέρουμε να ειμαστε μαζί! Αλλα οχι.. Δεν ειναι ολα τοσο ωραια σαν τι ταινίες. Ειναι αληθινά.. Και η αληθεια..ναι η αλήθεια ειναι οτι δεν καταφεραμε να είμαστε μαζί. Ακομα νοσταλγο το πρώτο φιλί που δεν δωσαμε ποτέ.. Αχχ εκεινος ο τσακωμος.. Ακομα το σκέφτομαι και..Μετα σιγα σιγα απομακρυνθηκαμε..Περασε αρκετος χρονος και ναι ξαναμιλήσαμε.. αλλα δεν σου εδωσα σημασία και μετα ηταν απο καιρό οταν έμαθα οτι εκανες την κίνηση αλλα ηταν πολυ αργά.. Και ναι ξανακολλησα μαζι σου και αυτήν την φορα ηταν πιο δυνατό..Καπως ετσι ειναι η συνέχεια ολο μικρές περιπέτειες μα το τελος.. Και το τελος ηλθε...Οταν πηγες με τον > μου..Τρελάθηκα ο κόσμος γύρω μου και ο χρονος σταματησαν.. >. Ετσι μου ειπε.. Σε ευχαριστώ για το μάθημα που μ εδωσες να μην εμπιστεύομαι ευκολα.. Παντα ειχα συναισθήματα για εσενα και πιστευα δεν θα σε ξεχασω ενιωθα αυτο το καψιμο στην καρδιά οταν σε έβλεπα .. Μεχρι χτες. . Σε κοιταξα στα μάτια..και... τίποτα! ολα έπαψαν! Δεν ένιωσα τίποτα απολύτως. Γιατί άραγε; Με επιασε μελαγχολία δεν ηξερα γιατι συνέβαινε αυτο. Ηθελα να ειναι ενα ψεμα και δεν μπορουσα να το αποδεχθώ. Και όμως έτσι ειναι.. Δεν εισαι τίποτα για εμένα πια και ουτε θα είσαι. Αυτό το κείμενο ειναι το τελευταίο πραγμα που θα μείνει αναμεσα μας. Δεν ξέρω γιατί γράφω.. Μήπως νιωθω ακομα κάτι; Οχι δεν νομίζω.. απλα προσπαθώ να αποδεχθω οτι δεν αισθάνομαι κάτι και αυτο ισως ειναι που με φοβίζει.. Ισως.. Οχι ισως μοναχα τελος.. Για εμενα εισαι ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ
1