7.12.2011 | 21:41
και πάλι όνειρα..
Κάθε μέρα θα είσαι εκεί, αλλά σήμερα ήταν τόσο ζωντανό. Μου είχες πει προχθές ότι θα ερχόσουν σπίτι για φαΐ κι ήρθες στο όνειρο, αφού το άλλο μάλλον αδύνατο ήταν. Ήρθες εδώ στο σπίτι μας, έκπληξη λέει και με έπιασε ταχυπαλμία και ντράπηκα γιατί το σπίτι ήταν σπίτι κατάθλιψης κι όχι καλώς ορίσματος αν κι εσύ δεν στάθηκες ποτέ σε αυτά. Σε φιλούσα, σε χάιδευα, ένιωθα το δέρμα σου τόσο απαλό πάνω στο δικό μου, τα μαλλιά σου μύριζαν τόσο όμορφα κι ήταν στα αλήθεια λες και δεν ήταν όνειρο. Όλα είχαν περάσει λέει. Είμαστε πια οι δυο μας και δεν υπήρχε κανείς, αυτό που ήθελες και μου φαινόταν ότι δεν γίνεται και τώρα που μπορώ να το κάνω, που μπορώ να τα δώσω όλα είσαι εσύ μακρυά. Μου λείπεις και σε αγαπώ και σε περιμένω για όσο θες.