ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι αυτες οι στιγμες που χανομαι και φανταζομαι πως θα ηταν ιδανικα τα πραγματα...εσυ θα ησουν δικος μου και εγω δικη σου... Και ξαφνικα πεφτω απο το ροζ συννεφακι της φαντασιας και γυρνω πισω στην πραγματικοτητα...μην ρωτησεις τι υπαρχει εκει,ετσι κι αλλιως δεν θα καταλαβεις....θυμωνω που νιωθω ετσι, που συνεχιζω να ελπιζω σε κατι που ξερω παρα πολυ καλα οτι δεν θα συμβει... Εκνευριζομαι που καθε φορα που σε αντικριζω η καρδια μου παει να σπασει και νιωθω αυτον τον κομπο στο λαιμο να με πνιγρι!εσυ ομως δεν εχεις ιδεα!που να βρω τα κοτσια να στο πω?και γιατι να στο πω?για να παρω αμεσα την απορριψη?η μηπως για να μαθευτει και να φαω την καζουρα της ζωης μου?θα μου πεις κακο ειναι που σ'αγαπω πιο πολυ και απο τον εαυτο μου?! Στην δικη μας περιπτωση μαλλον ναι....