ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τιποτα.Γιατι ειμαι εγκλωβισμενη στην ακινησια ενος γραφειου και μιας πουτανας γραφειοκρατιας.Και το πηγαδι μου,η μαυρη μου τρυπα,με τραβαει εκει κατω,βαθεια.Εκει που δεν εχει φως.Κι εγω το μονο που θελω να κανω ειναι να κρυφτω και να μην υπαρχω,ευχομαι να μην ειχα υπαρξει ποτε.Να μην ειχε κανεις καμια σκεψη για μενα.Ουτε κανεις να μη με ειχε συμπαθησει,ουτε κανεις να μη με ειχε αντιπαθησει,ουτε να ειχαν προσδοκιες,απαιτησεις,απογοητευσεις απο μεναΝα μπορουσα γαμωτο να το κανω.Να μην τους αγαπουσα τοσο τους δικους μου.Γιατι αν δε με κρατουσαν τωρα θα εφευγα.Κι απο την αλλη δε μπορω να στεριωσω πουθενα.Ουτε σε σχεση,ουτε σε φιλια.Ολα με αφηνουν ανικανοποιητη και αδεια.Βρισκομαι τωρα να στριφογυρναω ξανα και ξανα στο ιδιο γαμημενο μερος.Στις ιδιες τυψεις και το ιδιο βασανιστηριο.Στο πηγαδι μου το σκοτεινο,με τους σπασμενους γυαλινους τοιχους.Τα χερια μου ομως ειναι αθικτα.Δεν εχω προσπαθησει να βγω..δε θελω.Προσπαθησα παλιοτερα,τωρα ομως που κλεισαν οι πληγες εγω θα κατσω εδω να πεθανω απο τη δικη μου πεινα.Αν η ζωη απο δω και περα θα ειναι τετοια,δεν τη θελω,την πεταω την πουτανα και ας την παρει καποιος αλλος να της φερθει οπως της αξιζει.Εγω δεν μπορω να την αξιοποιησω οπως πρεπει.Την χαραμιζω καθε λεπτο.Το πιο ασχημο ομως ειναι οτι δεν εχω καποιον να τα μοιραστω ολα αυτα.Και οσο τα κραταω μεσα μου,τοσο πιο επικινδυνα φουσκωνει το μπαλονι.Σ.Α.