ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε λίγο καιρό είναι τα γενέθλια μου..Μικρή οταν σκεφτόμουν τα 26 με φανταζόμουν ανεξάρτητη, με μια δουλειά που αγαπώ και να μένω μόνη μου, ίσως και με το αγόρι μου ή κάποια φίλη μου.Αντιθέτως είμαι μόνη, οι φίλες μου είναι απασχολημένες με τη δική τους ζωή και προχωράνε, είμαι άνεργη αλλά ψάχνω για δουλειά με όσο κουράγιο μου έχει απομείνει.. Απόψε νιώθω τόσο χαμένη, όσο ένιωθα τόσο καιρό απλά δεν το παραδεχομουν.. Ίσως είναι μια άσχημη νύχτα και θα περάσει, δεν νιώθω έτσι συνήθως ούτε τα παράταω.Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ. Προσπαθώ πολύ. Ψάχνομαι συνέχεια, δικτυωνομαι, μαθαίνω καινούριες δεξιότητες για το επάγγελμα μου αλλά δεν είναι αρκετά απ ότι φαινεται.. Έχω και την πίεση του μεταπτυχιακού που πρέπει υποτίθεται να κάνω αλλα το μόνο που θέλω ξέρετε ποιο είναι;Να έχω μια καλή δουλειά (όπου καλή ίσον βασικός μισθός, να μου αρέσει έστω και λίγο, και να δουλεύω φυσιολογικές ώρες) και να νοικιάσω ένα σπιτάκι κοντά στο κέντρο. Αυτό θέλω πραγματικά. Ούτε μεταπτυχιακά, ούτε πίεση από γονείς κλπ, ουτε απαιτήσεις. Εγώ, το σπιτάκι μου, το γατί μου, η μουσική μου και ο, τι άλλο προκύψει.Απλά πράγματα.Θα τα καταφέρω λέτε σύντομα;