ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια αγάπη θάλασσα ονειρεύτηκα. Να με αγκαλιάζει, να κυλιστώ και να βυθιστώ μέσα της. Να τρέχει από τις χούφτες μου άπλετη. Και οι σταγόνες της στο φως του ήλιου να γίνονται χρυσόσκονη στα μαλλιά μου. Και τι ζήτησα; Έναν έρωτα που θα τον αισθανθώ σε κάθε σπιθαμή του κορμιού μου. Σε κάθε μου ανάσα. Και ας μην ειχε διάρκεια. Ας μην υπήρχε μετά. Μια γεύση μόνο να έπαιρνα. Μια γουλιά. Ένα στιγμίαιο άγγιγμα. Απλά να δω πως είναι. Να δω πως θα ήμουν εγώ αν ερωτευόμουν... Και ας έμενα μετά να αποζητούσα και άλλο, και άλλο. Αν πίστευα στην μοίρα θα έλεγα ότι ίσως να το έζησα όλο αυτό κάποτε σ' έναν υπερθετικό βαθμό σε μια άλλη ζωή, να πήρα τόση πολλή αγάπη λέει που δεν έμεινε τίποτα για την τωρινή. Μα δεν πιστεύω στην μοίρα και ούτε στις δεύτερες ζωές. Και αν πάλι ήμουν ρεαλίστρια θα έλεγα ότι ίσως κάποιοι να είμαστε έτσι, από την φύση μας προορισμένοι στην μοναξιά. Μα και πάλι αρνούμαι να δεχτώ ότι μια ψυχή -οποιαδήποτε ψυχή- φτιάχτηκε ώστε να μην βιώσει το μαζί. Είναι πολύ αυτό που ζήτησα ρε; Μια αγάπη θάλασσα ονειρεύτηκα. Να ξεβράσω μεσα της όλους μου τους πόθους, όλες τις μουσικές, όλους τους στίχους που συλλέγω, όλους τους αναστεναγμούς του κόσμου. Και ας με έπνιγε. Και ας ρουφούσε και την τελευταία μου πνοή. Και ας γινόταν η καρδιά μου τόσο βαριά που θα με βύθιζε στο πάτο της. Και ας με τσάκιζαν οι φουρτούνες της. Και πάλι θα λαχταρούσα τα καλοκαιρινά μελτέμια και τα ολόγιομα φεγγάρια. Και τι ζήτησα ρε 'συ; Μια αγάπη θάλασσα ονειρεύτηκα. Να ξαπλώσω πάνω της και όπως θα ανοίγω τα μάτια μου να βλέπω σ' ένα τρεχαλητό του ουρανού όλα τα όνειρά μου, όλα τα όνειρά του. Είναι πολλά αυτά που ζήτησα;