17.3.2015 | 02:04
και τώρα?
ωραία δεν τον θέλω πια, ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζομαι.. και.. η ζωή μου είναι άδεια!!!τίποτα δε μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, όλα είναι ανιαρά, οι μέρες δεν είναι ίδιες!μόνο όταν τον βλέπω αισθάνομαι ότι ζω! μόλις τον αντικρίζω γεμίζει η μέρα μου χρώμα!όμως δε με θέλει!έχει καταλάβει ότι τον γουστάρω και απλά με παίζει για να περάσει την ώρα του, μου δίνει ελπίδες μόνο και μόνο για να με βλέπει να γουστάρω και να τονώνεται ο εγωισμός του!είναι το άτομο που μπορεί να μου αλλάξει τη διάθεση σε δευτερόλεπτα! με πάει στο Θεό τη μία και την άλλη με ρίχνει στο έρεβος μόνο με ένα βλέμμα, με ένα χαμόγελο, με ένα πείραγμα, μόνο με την παρουσία του! και ένα τεράστιο ερωτηματικό, ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ! γιατί να μη θέλει να είμαστε μαζί? είμαι τόσο λίγη γι' αυτόν στα μάτια του?θα έκανα τα πάντα για να τον κάνω χαρούμενο γιατί δε μπορεί να το δει?πρέπει να ξεκολλήσω επιτέλους!!!πρέπει να προχωρήσω, να πάω παρακάτω..μπορεί στη γωνία να με περιμένει κάτι που θα αναπληρώσει αυτό το κενό, όσο μακρινό και μου φαίνεται αυτό ή απλώς θα συνεχίσω να έχω την ελπίδα ότι κάποτε δε θα πονάω με αυτήν την κατάσταση, ότι θα τα σκέφτομαι στο μέλλον και θα γελάω..ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε. Θα αφήσω το χρόνο λοιπόν να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να επουλώνει πληγές!