1.4.2012 | 15:31
Και τώρα...
...σώπασες...γιατί έτσι πρέπει...και σηκώθηκα με την εικόνα σου ξανά...με αυτή την προσποίηση..οτι νιώθω καλά μέσα μου,να αντέξω πάλι...δέν ξέρω αν θέλω να μου το πείς ή όχι όταν αποφασίσεις..δεν ξέρω πως θα είμαι,μη με ρωτάς αλήθεια...εσύ ξέρεις..πάντα εσύ..εγω απλά ξέρω,ποιά αγκαλιά έχει φτιαχτεί ακριβώς για να χωράει το σώμα μου μέσα....Σαν το κλειδί....με την κλειδαριά....η απόλυτη ένωση χωρίς κανένα κριτήριο,χωρίς κανένα πρέπει,χωρίς κανένα οτι και να γίνει...δεν μπορώ να μείνω στα λόγια αυτά..δεν μπορώ να δώσω αλλού,το δικό σου κλειδί...γιατί αν το κάνω..θα πονάω για πάντα μέσα μου...η μετάνοια και η θλίψη θα αιωρούνται στον αέρα που αναπνέω..για την αγάπη που ζήτησα πριν ξεκινήσει καν ο πόλεμος...για τα πράγματα που ποτέ δεν έκανα......μαζί σου μόνο....http://www.youtube.com/watch?v=lKxoXvCC9Wo&feature=related