ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κλείσαμε 2 μιση χρόνια κοντά σχέση. Με αρκετά μαλώματα τον τελευταίο καιρό αλλά και κάποια στην αρχή. Ο καθένας μένει με τους γονείς.δεν βρισκόμαστε συχνά για σεξ. Ο ένας εργαζόμενος ο άλλος όχι. ο ένας 35 ο άλλος 30.Είμαι στην φάση που δεν αντέχω άλλο να ζω έτσι. Θέλω αλλαγή. Θέλω δουλειά. Θέλω ο άνθρωπός μου να με διεκδικεί, να θέλει κάτι παραπάνω από μια εξοδο για σινεμα, για καφέ για 2ήμερα, για 4ήμερα. Θέλω κάτι παραπάνω! Βαρέθηκα τα λόγια...λόγια αγάπης λόγια έρωτα λόγια λόγια λόγια. Κάτι σε πράξεις έχεις να μου δείξεις για όλα αυτά που υποστηρίζεις ότι νιώθεις για μένα ή προσπαθείς να με ξενερώσεις τελείως και να φτάσεις την σχέση στο τέρμα; Φτάσαμε την σχέση στο τέρμα αρκετές φορές και είπαμε θα είμαστε μαζί παλι...γιατι όταν μένουμε μόνοι ο ένας λύπει στον άλλον.... για πόσο ακόμα θα ζούμε ετσι;;;Μου είπε...ότι δεν έχει μείνει ποτέ μόνος.Η μόνη φορά που έφυγε από το σπίτι ήταν για να πάει φαντάρος κ αυτό το έκανε με μεγάλη δυσκολία και δημιουργούσε προβλήματα.Νιώθω άσχημα αρκετά, νιώθω ότι δεν παίρνω τίποτα παρα μόνο ακούω λόγια χωρίς να παίρνω πράξεις. Ζηλεύω τα ζευγάρια που κοιμούνται και ξυπνάνε νωρίς και μπορεί ο ένας να περιποιείται τον άλλον.Τα ζηλεύω, και εγώ θα ήθελα. Το τελευταίο καιρό αυτό το θέμα το σκέφτομαι σχεδόν καθημερινά, από την μία μου έρχεται πάλι να βάλω τέλος από την άλλη σκέφτομαι εάν είναι αυτό που θέλω ή όχι. Μερικοί μου λένε ότι το πρόβλημα είναι του παρόντος κ ότι όλα θα αλλάξουν. Πότε άραγε θα αλλάξουν; Θέλω αλλαγες εδώ και τώρα δεν έχω άλλη υπομονή.Τα σκέφτομαι και μελαγχολώ, αρχιζω και νοσταλγώ μια σχέση που είχα στην αρχή στα 17-18 (οχι ολοκληρωμένη) αλλά με γέμιζε, ένιωθα την αγάπη του. Φοβάμαι ότι τα φώτα της σχέσης αρχίζουν τα κλείνουν :(.