ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν μικρούλα και μου έκοψαν την πιπίλα,όπως και τα περισσότερα παιδιά είχα αρχίσει να πιπιλίζω το δάχτυλο μου.Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε,αλλά ή πρώτη ή δευτέρα δημοτικού η μητέρα μου μου έβαφε τον αντίχειρα με όζα μήπως και σταματούσα να το κάνω αυτό,αλλά εγώ εκεί.Μέχρι και σιδεράκια όταν χρειάστηκε να βάλω,συνέχιζα κι ας μάτωνε στην αρχή το δάχτυλο μου.Στο τέλος είχα βρει και τρόπο ώστε να μην ματώνει πια :-PΔεν σας κρύβω(εξομολογήσεις είναι εδώ άλλωστε) ότι το σταμάτησα αυτό στα 16 μου,όπου και ξεκίνησα το κάπνισμα.Προφανώς αυτό το αντικατέστησε.Τώρα στα 30 μου,συζώ με τον σύντροφο μου και είχαμε αποφασίσει να κόψουμε το κάπνισμα για οικονομικούς λόγους.Επί ένα χρόνο που προσπαθούσαμε να το κόψουμε είχαμε δοκιμάσει τα πάντα.Τσίχλες νικοτίνης,τσιρότα νικοτίνης,κέντρο διακοπής καπνίσματος,ηλεκτρονικό τσιγάρο κι ένα κομπολόι στο χέρι!Αλλά τίποτα!Εδώ και ένα τρίμηνο εγώ το έχω κόψει,ενώ εκείνος όχι και απορεί πως τα κατάφερα εγώ αφού όλα αυτά τα κάναμε μαζί.Η αλήθεια που με τρομάζει μην την ανακαλύψει είναι πως ξαναξεκίνησα το πιπίλισμα του αντίχειρα μου κρυφά από τους πάντες.Όταν είμαι στην δουλειά και πάω για διάλειμα,ενώ όλοι κάθονται και καπνίζουν,εγώ κλειδώνομαι σε μια καθαρη τουαλέτα και πιπιλίζω το δάχτυλο μου.Το ίδιο κάνω και αν εκνευριστώ με κάποιον πελάτη ή αγχωθώ για κάτι.Ενώ όλοι πάνε για τσιγάρο,εγώ ηρεμώ με αυτό!Στο σπίτι όταν λείπει ο φίλος μου συμβαίνει άνετα και όταν είναι εκείνος εδώ ή τουαλέτα θα κάνω πως πάω ή θα περιμένω να βγει στο μπαλκόνι να καπνίσει,γιατί δεν θέλει να με ενοχλεί αφού κατάφερα και το σταμάτησα ή θα περιμένω απλά να τον πάρει ο ύπνος για να μην με πάρει χαμπάρι.Έχω αρχίσει να φοβάμαι μήπως το μάθει ο όποιοσδήποτε και γίνω ρεζίλι για τα καλά.30 χρονών δεν θεωρώ πως είναι λογικό,αλλά αν το κόψω αυτό,σίγουρα θα υποκύψω ξανά στο τσιγάρο και δεν θέλω.Ίσως να υπερβάλω,αλλά....δεν ξέρω....