ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μαμά μου μου είπε προχθές μεθυσμένη, πως αυτοί που αυτοκτονούν, απλώς επιλέγουν να μη βασανίζονται. Εγώ σίγουρα βασανίζομαι, γιατί εχθές που ορκιζόμουν, μετρούσα τους ανθρώπους που μ' αγαπούν. Κι έπειτα αναρωτιόμουν πού τη βάζω τόση εγωπάθεια και την κρύβω και πού την κρύβουν όλοι οι άνθρωποι. Τα ευχάριστα νέα της ημέρας είναι πως ο αδερφός μου βγήκε κάτι εξαιρετικές φωτογραφίες στην ορκομωσία, στις οποίες κρατούσε το φραπέ στο χέρι, σε πείσμα όλων των μανιοφωτογραφιστών, που του έλεγαν να μην το κάνει. Ο αδερφός μου όμως δεν με καταλαβαίνει. Γιατί δε θα καταλάβαινε ποτέ την κουβέντα του Γεράσιμου Ευαγγελάτου (ναι, του στιχουργού της Μποφίλιου) πως ο ίδιος λέει δεν είναι ποτέ καλά. Συνήθως, λέει, είναι από έτσι κι έτσι, έως χάλια. Γι' αυτό το λόγο φοβάμαι μήπως δε μ' αγαπά ο φίλος μου ο Ν., που τώρα είναι σε παράξενη φάση και φοβάμαι μήπως φοβάται, πως έχω όρεξη για καταθλιψο-ψυχανάλυση. Θα ήθελα να ξερε πως μέσα στην κατάθλιψή μου, φυλάω πάντα χώρο για εκείνον και τους υπόλοιπους ελάχιστους ανθρώπους μου και είμαι εύπλαστη σαν πλαστελίνη, προκειμένου να καλύψω τις ανάγκες τους. Είμαι πιο ενοχική πεθαίνεις και πιστεύω πως αν μου λεγαν πως θα πεθάνω αύριο, θα γινόμουν επιτέλους ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Μια κοπέλα είπε πως καλοί ψυχολόγοι γίνονται αυτοί που έμαθαν στο σπίτι τους να είναι τα "καλά παιδιά" που ακούνε κι έτσι παίρνουν ικανοποίηση απ το να προσφέρουν. Αυτό σημαίνει πως τουλάχιστον θα γίνω καλή ψυχολόγος. Αγαπάω τον καφέ, τον ύπνο, τη "γυναίκα", την ανάλυση ονείρων και τα βετέξ. Λατρεύω να τα στίβω, γιατί δε στίβονται ποτέ αρκετά! Αγαπάω επίσης την Ευ., γιατί αγαπάει τη βροχή.