ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπεις..πάντα μου έλειπες..ό,τι και να έκανα μου έλειπες.. μάλλον αυτός ο σταδιακός χωρισμός μας ταιριάζει μωρό μου... αφού με κανένα άλλο τρόπο δεν τα καταφέραμε..με σκέφτεσαι και μ' αγαπάς..το νιώθω και εσύ νιώθεις την δικιά μου σκέψη και την αγάπη μου..το ξέρω..από τον τρόπο που με κοιτάς και μου χαμογελάς... εκεί...μπροστά τους.. και μιλάνε τα μάτια μας...εδώ...ακόμα...λένε τα δικά σου..εδώ.. ακόμα... απαντάνε τα δικά μου.. και χωριζόμαστε πιο εύκολα..φεύγεις πιο εύκολα όταν ξέρεις ότι ο άλλος σε αγαπάει.. κ έχεις και θυμάσαι αυτό το βλέμμα κάθε φορά που γονατίζει η ψυχή...αλλά είδες; τελικά δεν αρκεί..κι όμως το μυαλό μου τίποτα δεν το απομακρύνει από σένα...ούτε η απόσταση,,ούτε η απουσία επικοινωνίας..εκεί..κολλημένο.. ο,τι και να σκεφτώ είσαι πάντα εσύ...γιατί εσύ είμαι εγώ...κι εγώ είμαι εσύ..και δεν γίνεται πια να σκέφτομαι μονάχη μου... πώς έγινε αυτό το σμίξιμο; ούτε το κατάλαβα...νιώθω ότι για τα περισσότερα εγώ φταίω.εγώ...έκανα λάθη..ήμουν υποχωρητική..δεν σε δυσκόλεψα καθόλου και πουθενά...ούτε να φεύγεις ούτε να έρχεσαι... πάντα έκανες αυτό που ήθελες ελεύθερα... γιατί αυτό ήθελα...να είσαι ελεύθερος..όμως μάλλον δεν σου έκανα καλό...νιώθω να έχω αποτύχει από κάθε άποψη... νιώθω ότι τίποτα δε σου πρόσφερα.. τίποτα δε σου έμαθα...το μόνο που μου έμεινε είναι αυτό..να προσεύχομαι..Να προσεύχομαι ο Θεός που τα άσχημα τα κάνει όμορφα και τα λάθη σωστά να κάνει και την δική μας ιστορία όμορφη και σωστή..και να σε φυλάει.... όπου και να είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, ότι κι αν σκέφτεσαι, ότι κι αν κοιτάς...γιατί σ΄αγαπώ.. σ΄αγαπώ πολύ...