ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν ένα χρόνο και κάτι με έβαλα σχεδόν δια της βίας προτεραιότητα και ενώ μου φαινόταν τόσο τρομακτικό να σκέφτομαι πρώτα εμένα και μετά το τι θέλουν οι άλλοι, βλέπω πως αποδίδει. Νομίζω ότι δεν έχω υπάρξει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη ζωή μου τόσο καλά σε ψυχολογικό επίπεδο (με σκαναμπεβάσματα βεβαίως). Φοβόμουν έντονα ότι θα πάω στο άλλο άκρο μάλλον και θα εκμεταλλεύομαι τους άλλους αλλά κατάλαβα ότι τελικά είμαι πολύ πιο δυνατή και ικανή απ' όσο επέλεγα να επιτρέπω στον εαυτό μου με τις επιλογές μου. Ακόμη δουλεύω τα θέματα αυτοεκτίμησής μου αλλά πλέον μ' αποδέχομαι πολύ-πολύ παραπάνω και είναι αισθητό με το γεγονός ότι δεν ανέχομαι πλέον κοντά μου άτομα που δεν μπορούμε να έχουμε μια ισότιμη σχέση και υπάρχει δόλος. Υ.Γ. Μπορεί να έχω πολύ δρόμο για να πετύχω στόχους μου, για να καταφέρω να γίνω όσο χρήσιμο μέλος της κοινωνίας θα ήθελα, όσο δημιουργική θα με γέμιζε ή μορφωμένη για να κατανοώ κάπως καλύτερα τον κόσμο γύρω μου αλλά υπάρχει πολλή αγάπη στη ζωή μου και αυτό με κάνει να νιώθω τυχερή, πολλή τυχερή. Όταν τελειώσει κάποτε το ταξίδι μου οριστικά, εύχομαι να έχω αφήσει μόνο ένα πράγμα πίσω μου : αγάπη.