11.9.2018 | 12:58
Το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
Ήμουν με μια κοπέλα 6 μήνες την πρώτη μου, εκείνη με κεράτωσε και χωρίσαμε. Αν και την ήθελα πολύ το ξεπεράσα σχεδόν αμέσως γιατι την σιχάθηκα μετα απο αυτό, έτσι λίγες μερες μετα, αρχισε να με ενδιαφερει μια άλλη κοπέλα .Επιανα κάτι στον αέρα αλλά αυτη με απέρριψε όσες φορές την προσέγγισα γιατι είχε αγόρι. Έτσι έπαψα να ασχολούμαι και στράφηκα αλλού...Καμία δεν μου έκανε τόση εντύπωση ώστε να θέλω να κάνω κάτι, και από όσες μου άρεσαν δεν τους άρεσα εγώ ή ήταν αλλού. Έτσι πέρασε ένας χρόνος...Εκείνη χωρισε και μου εστειλε για πρωτη φορα πρωτη. Την είχα ψιλοξεχάσει και δεν ψηνομουν τοσο να την δω, αλλα από περίεργεια και μονο της ζητησα να βγουμε. Μην τα πολυλογω ερωτευτηκαμε και τα φτιαξαμε. Το συγκλονιστικο ειναι οτι αν δεν υπηρχε η πρωην μου δεν θα την ειχα γνωρισει, δεν ηταν φιλες η κατι, αλλα ετσι τα εφερε η ζωη να γνωριστουμε τυχαια. Νιωθω τυχερος που εφαγα κερατο και που δεν σταυρωνα κοπελα για εναν χρονο, γιατι η νυν μου ειναι απιθανη. Δεν μου εχει ανοιχτει περα απο κατι μισολογα, αλλα τα ματια της τα λενε ολα. Δεν χρειαζεται να μιλησει γιατι ολα αποτυπωνονται στο βλεμμα της. Με κοιταει και σταζει ερωτα, την αγκαλιαζω και με σφιγγει σαν να θελει να χαθει μεσα μου. Την παρατηρω το πως κινειται και το πως φερεται και αποπνεει τετοια ευτυχια και τετοιο ενθουσιασμο που λαμπει. Επισης βγαζει προς τα εξω κατι το πολυ ευαλωτο σαν να εχει φαει τα μουτρα της η σαν να χρειαζεται προστασια. Θα μαθω που θα μου παει. Θα μπορουσα να γραψω ποιημα για αυτην την κοπελα ! Ποιος εγω...!