ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηταν καλοκαιρι οταν τον πρωτογνωρισα και βρισκομουν στο χωριο μου..!!Η γνωριμια μας εγινε απο σποντα..Στην αρχη δεν πιστευα οτι θα μπορουσα να ειμαι με αυτο το ατομο,οταν ομως μου δωθηκε η ευκαιρια να τον γνωρισω,καταλαβα ποσο πολυ ταιριαζαμε τελικα.Αποφασισαμε να κανουμε σχεση (εγω τοτε 16 και αυτος γυρω στα 20)Ποτε δεν ξερεις που μπορει να καταληξει κατι!!!Ειχαν περασει μολις 3 μερες που ειμασταν μαζι και οπως καθε βραδυ αποφασισαμε να συναντηθουμε το βραδυ στο γνωστο μερος(στην εκκλησια του χωριου μας) να κατσουμε ηρεμα και να τα πουμε,οπως συνηθως!Καθως εγω περιμενα μηνυμα του,ειχα βγει με την παρεα μου για ενα ποτο..τελικα,κατεληξα στα 2 ωσπου μου εστειλε μηνυμα να ξεκινησω..!Ενω ημουν καθ'οδον για την εκκλησια,αρχισα να συνειδητοποιω πως ειχα κιολας ζαλιστει,αλλα δεν ανυσηχουσα ιδιαιτερα διοτι μετα γνωριζα πως δεν θα ημουν πια μονη!Εφτασα, αν και ζαλισμενη,εκει..Η ωρα περασε διχως να το καταλαβω και επρεπε να φυγω.Με πηγε σπιτι μου και με αφησε λεγοντας μου "θα τα πουμε αυριο"!Πραγματι ,μολις σχολασε απο τη δουλεια,το επομενο μεσημερι,μου εστειλε μηνυμα και με ρωτησα αν μου αρεσε χθες?Εγω ανυποψιαστη και χωρις να θυμαμαι το παραμικρο διαφορετικο πραγμα απο τις αλλες φορες που συναντιομασταν ,απορησα και τον ρωτησα "γιατι το λες αυτο?"Τοτε μου αποκριθηκε πως το προηγουμενο βραδυ ΚΑΝΑΜΕ ΕΡΩΤΑ ....!!!(εγω μεχρι εκεινη τη στιγμη ημουν παρθενα)Η αληθεια ειναι πως σοκαριστικα και δεν μπορουσα να καταλαβω πως εγινε κατι τετοιο, μ'ενα ατομο με το οποιο ειμαι μοζι μονο 4 μερες..!!Δυσκολευτηκα αρκετα να το πιστεψω και επειτα να το συνειδητοποιησω..Δεν ηθελα να γινει ετσι,χωρις να θυμαμαι τιποτα...Η αληθεια ειναι πως μετα απο αυτο περιμενα να με αφησει,αλλα τα πραγματα δεν εγιναν ετσι ακριβως..αυτος επελεξε να μεινει στο πλαι μου,ακομη κι αν δεν θα ξαναγινοταν αυτο προς το παρον!Οι μερες περασαν κι εγω επρεπε να επιστερψω στη Αθηνα,μιας και θα αρχιζε το σχολειο,κι αυτος με τη σειρα του επρεπε να μεινει εκει,οπου βρισκοταν και η δουλεια του!Αποφασισαμε τελικα,να το παλεψουμε οσο γινεται και να διατηρησουμε μια κανονικη σχεση εξ'αποστασεως..Η επικοινωνια μας απο κοντα δεν χαθηκε αφου κι αυτος κατεβαινε οταν μπορουσε στην Αθηνα ,αλλα και εγω με την πρωτη ευκαιρια πηγαινα στο χωριο να τον δω..!Μειναμε ετσι μαζι για περιπου 3 μηνες..Δυστυχως ομως ,η αναγκη του για "κατι παραπανω" σε συνδυασμο με την δικη ανασφαλεια δεν μας αφησαν και πολλα περιθωρια να συνεχισουμε και ετσι μετα απο λιγο καιρο χωρισαμε,διχως κανενας απο τους δυο να θελει να συμβει αυτο,αν και τελικα εγινε!Περασε καιρος κι εγω βρηκα ενα καλο παιδι με το οποιο διατηρησα σχεση περιπου 2 ολοκληρων χρονων..οσο ημουν με το αγορι μου ομως,δεν σταματησα ποτε να σκεφτομαι,να μιλαω και να θαυμαζω "το καλοκαιρι μου"!-αρχισα σιγα-σιγα να συνειδητοποιω πως ακομη δεν τον ειχα βγαλει απο τη ζωη μου..τελικα και με το μετεπειτα αγορι μου χωρισα και χαρουμενη ετρεξα στο χωριο να ανακοινωσω στο "καλοκαιρι μου" μου τα νεα για το πανεπιστημιο στο οποιο περασα και για τα σχεδια μου,μαζι του..Ολη η σκεψη του,οτι θα ειμαι καπου αλλου,περα απο το σπιτι μου σε συνδυασμο με την αισθηση του να μενεις μονος σ'ενα σπιτι ηταν αυτα που με εκανα χαρουμενη που θα καταφερω επιτελους να νιωσω ο,τι μεχρι τοτε δεν ειχα νιωσει με αυτον..Δεν αργησα ομως να απογοητευτω οταν,εμαθα οπως εφτιαξε τη ζωη του..Με τη σειρα σας,θα μου πειτε λογικο ηταν,3 ολοκληρα σχεδον χρονια σε περιμενε το παιδι ..το θεμα ηταν"ΓΙΑΤΙ?"- "ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ?"..Η τελευταια μας συνομιλια ειχε γινει ενα μηνα πριν παω εκει και μου ειχε εξομολογηθει,το ποσο με θελει ακομα..που να ηξερα ,οτι τωρα που θα τον ενιωθα πιο κοντα απο ποτε,τον ειχα πιο μακρια απο ποτε..Απογοητευμενη επεστρεψα στην Αθηνα για να κανω της ετοιμασιες του μεγαλου μου ταξιδιου..ειμαι πλεον φοιτητρια,μακρια απο την Αθηνα και το μυαλο ειναι γυρω απο αυτο το ατομο..Δεν περναει μερα διχως να νιωσω την υπαρξη του μεσα στο μυαλο μου και ποσο μαλλον μεσα στην καρδια μου..Αρκικα,το ειχα παρει αποφαση ,οτι δεν ηταν πλεον εκει για'μενα ,αλλα για καποια αλλη..στην αρχη τουλαχιστον το ειχα αποδεχθει..Καταφερα και κρατησα τα τυπικα μεταξυ μας,μη θελοντας να τον φερω σε δυσκολη θεση,αλλα ανθρωπος με αισθηματα ειμαι κι εγω,δηλαδη ποσο ακομα μπορουσα να αντεξω..Δεν καταφερα να παιζω την "αναισθητη " αλλο και του εστειλα μηνυμα..του ειπα ολα αυτα τα οποια ενιωθα γι αυτον απο τη στιγμη που χωρισαμε μεχρι και τωρα...οτι δεν καταφερα ποτε να τον βγαλω απο μεσα και να τον ξεχασω οσο κι αν το παλεψα με αλλες σχεσεις...τωρα ομως φοβαμαι πως ειναι πλεον πολυ αργα.."Το καλοκαιρι μου" εχει ηδη φυγει και πολυ φοβαμαι οτι δεν προκειται να γυρισει ποτε πισω σε μενα..θα 'θελα μονο να 'ξερα,αν με σκαφεται ακομα,αν υπαρχω σε καποια απο τα ονειρα και αν η καρδια του εχει διαθεσει λιγο χωρο για εμενα,που τοσο πολυ τον αγαπω..Περαν τουτου,εννοειται πως δεν υπηρξε ποτε απαντηση στο μηνυμα μου,αλλα αυτο δεν με ενοχλει..ΑΑπο τη αρχη ηξερα οτι δεν θα μπορουσε να πει τιποτα..Τωρα ομως,δεν αντεχω αλλο την εικονα του να γυρνα στο μυαλο μου,τις στιγμες που ζησαμε μαζι να ερχονται συνεχεια μπροστα μου,σαν να εγιναν μολις χθες...!Νομιζω πως μου εχει γινει κιολας εμμονη,αλλα μια γλυκεια εμμονη,που αν δεν καταφερω να την ξεπερασω δεν θα αντεξω..Το Πασχα θα βρεθω και παλι στο χωριο μου(αυτος ειναι ηδη 6 μηνες με την νυν κοπελα του)!!Απεγνωσμενα προσπαθω απο τωρα να κανω τα παντα για να με δει αλλαγμενη ,ετσι μπας και καταφερω εστω και μάυτο τον τροπο στο μυαλο του....Το ερωτημα ομως ειναι,εγω τελικα τι να κανω???Να παρω δυναμη και κουραγιο και να του μιλησω?Να του γραψω ενα γραμμα ,να αδιαφορησω,να τον κοιταζω και να τον καρφωνω δειχνοντας του οτι ακομη τον θελω??ΤΙΙΙ?? Νομιζω πως πλεον δεν μιλαω για ενα απλο απωθημενο ή ενα κολληματακι της στιγμης, αλλα για εναν -εν μερει- ανεκληρωτο ερωτα ζωης................. R.R.