ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιας και έθιξαν και άλλες το θέμα, είπα να αναζητήσω και εγώ την ευγενική και σοφή γνώμη του κοινού. Βγαίνω εδώ και 3 μήνες με κάποιον και όλα βαίνουν όμορφα και γλυκά. Γενικά είχα 5 χρονια να ξεκινήσω σχέση όποτε δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω το ποσό όμορφο είναι όλο αυτό. Εκείνος είναι πολύ ώριμος, στοργικός και μου έχει αναφέρει ότι θέλει κάτι σταθερό. Παράλληλα όμως, με έχουν πιάσει και οι φοβίες μου. Περνάμε τον Αύγουστο σε διαφορετικές χώρες και θα τον ξαναδώ πάλι σε παραπάνω από ένα μήνα. Όλες αυτές τις εβδομάδες η επικοινωνία μας έχει γίνει πολύ αραιή. Ανταλλάσουμε μυνηματα κάθε 4-5 μέρες και αυτά κυμαίνονται απλά στο να λέμε τα νέα μας και πως περνάμε. Μιας και είμαστε στα πολύ πρώτα στάδια θεωρώ ότι δεν έχω ακόμα το δικαίωμα να τον πρήζω η να απαιτώ να είμαι η βασική του προτεραιότητα. Ερώτηση λοιπόν, είναι φυσιολογικο που τα λέμε τόσο αραιά και σπάνια; Θα μπορούσα (και πως) να του επικοινωνήσω ότι θα ήθελα να ακούω νέα του πιο συχνά. Όχι τόσο γιατί ζηλεύω η για να ξέρω όλη την ώρα το τι κάνει, αλλά κυρίως επειδή μου λείπει απίστευτα πολύ και τώρα που δεν τον βλέπω συνειδητοποιώ ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του. Και φοβάμαι ότι θα με ξεχάσει και τον Σεπτέμβρη θα είναι σαν να ξύπνησα και όλα ήταν ένα όνειρο. Όπως είπα, πάνε χρονια χωρίς να έχω υπάρξει σε σχέση και έχω ξεχάσει πως να συμπεριφέρομαι σε τέτοιες καταστάσεις.