ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω διαβάσει πολλές εξομολογήσεις και αποφάσισα να γράψω και την δική μου ιστορία. Πέρυσι που πρωτομπήκα στην σχολή μου γνωριστηκα με κάποιους συμφοιτητές. Αμέσως ενωθήκαμε και κάναμε πάρα πολύ καλή παρέα. Ο πρώτος που γνώρισα ήταν το καλύτερο παιδί που έχω γνωρίσει ποτέ. Τον ξεχώρισα και ακόμα τον ξεχωρίζω. Αρχικά νόμιζα ότι ήταν καθαρά φιλικό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά με είχε ρωτήσει η κολλήτη μου αν θα έκανα κάτι μαζί του και είχα πει «όχι ρεε ουτε κάν». Αλλωστε εκείνη την περίοδο τα είχε με μία κοπέλα από το χωρίο του.Γρήγορα αρχισα να καταλαβαίνω όμως ότι μου έχει αδυναμία και ότι νοιαζεται περισσότερο για εμένα από τους αλλόυς. Μου εδειχνε την προσοχή του σε μεγάλο βαθμό αλλά και εγώ αρχισα να την επιζητάω. Χωρισε και τα σημάδια συνεχίστηκαν. Ειχα αρχίσει να τον σκέφτομαι συνέχεια. Πηγαμε σαν παρέα διακοπές και απλά το είχα καταλάβει πλέον. Ημουν τρελά ερωτευμένη με το καλυτερο παιδί που θα μπορόυσα να είμαι.Αρχικά το πολέμησα και ελεγα δεν γίνονται αυτά τα πραγματα είμαστε φιλοι..ότι είναι κολλημένος με την πρωην του κτλ κτλ.. Όμως έλεγα βλακείες.. ξαναρχισε η σχολή και τελικα τα φτιάξαμε. Εμαθα λοιπόν ότι με ήθελε πριν ακόμα χωρίσει με την άλλη και εκείνος νόμιζε πως τον βλέπω σαν φίλο και δεν ήθελε να με χάσει .Η σχέση μας ήταν υπέροχη..ήταν πραγματικά ότι καλύτερο μου έχει τύχει. Υπήρχε εντονο συναίσθημα, τρυφερότητα με σεβόταν, τον σεβόμουνα, υπήρχε πάθος..αλλά το καλό ΄τήταν ότι μπορούσαμε να είμαστε ο εαυτός μας χωρις να προσπιούμαστε .Ωσπου μια μέρα μου λεει να χωρίσουμε..Λεει ότι δεν μπορεί να είναι όλα αυτά που θέλει να είναι για εμενα αυτή την περίοδο ότι δεν θέλει να τον μισησω..ότι ποτε μπορεί να μην μου το πέ αλλά το νίωθει το αυτό (το Σάγαπώ) και ότι είμαι ότι καλυτερο το έχει συμβεί. Χωρισαμε λοιπόν (κάτι που εκείνος όνόμασε διαλλειμα)Εγω δεν του μίλαγα για έναν ολοκληρο μήνα αν και λόγω της παρεας τον εβλεπα.. Θεωρησα όι με βαρεθηκε ότι είχε βρεί άλλη και τετοια..πάντως δεν πίστεψα ότι μου είπε.. εκείνος πάλι αρχισε να με προσεγγιζει να ρωτάει τι κάνω. Εγώ τον εβλεπα σαν τέρας αναισθησίας… όμως μάθαινα ότι δεν είναι καθόλου καλά πραγματικά..γεγόνος που με παραξενευε μια και το εβλεπα από την δική μου πλευρα και ότι εγω πληγωθηκα.. Το ζουμι είναι ότι εχουν περάσει τρείς μήνες από την μέρα που χωρισαμε..δεν εχω προχωρήσει δεν έχει προχωρησει..τον θέλω και τον αγαπάω πάρα πολύ και μετανίωνω που δεν του το είπα όσο ειμασταν μαζί…Βλέπω ότι όντως πιεζεται και ότι δεν μου έλεγε χαζομάρες. Πλέον εχουμε αρχίσει να ξαναμιλάμε..με ρωτάει για τις αποφάσεις που θελε να πάρει και γενικότερα εχει αρχίσει να μου μιλάει όπως μου μιλαγε λίγο πριν τα ξαναφτιαξουμε,, βλέπω ότι με θέλει ακόμα..αλλά εγώ τι μπορώ να κάνω..? όπως είπα τον θελω τον αγαπώ..αν απλά όμως με θέλει? Και δεν θέλει ακόμα σχέση ? γτ όπως είπα η πίεση του δεν έχει φύγει από αυτά που ακούω?