19.6.2015 | 15:43
Καμένος 2
Δε θα τα δω τελικά τα μενεξελιά της μάτια ποτέ ξανά και ούτε θα ακούσω την υπέροχη φωνούλα της...Δεν ήρθε καν να με αποχαιρετήσει... Σε λίγες μέρες κιόλας φεύγω από το μέρος της και κατά πάσα πιθανότητα δε θα ξαναγυρίσω...Δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου προφανώς, αφού "ανήκει" σε άλλον, αλλά θα ήθελα να έκανα τα πάντα για αυτήν. Κάθε φορά που την έβλεπα και μιλούσαμε, δε χόρταινα να την κοιτάω ή να την ακούω...Είναι ένα αριστούργημα, ένα κόσμημα της λύπης. Της δικιάς μου λύπης που δεν την έχω...Αν και δεν έχει ουσία, στείλτε μου τη θετική σας ενέργεια όλοι σας παρακαλώ να τη δω έστω και μια τελευταία φορά και να τη χαιρετήσω...