ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όχι, κανένας. Στη δουλειά μου, είμαι καινούρια δασκάλα και έτυχε οι μαθητές μου να είναι άριστοι. Τίποτα δεν έβαζαν κάτω. Με λάτρευαν και τους λάτρευα. Όλοι μου έλεγαν > >κτλ. Ώσπου ήρθε ένα αγοράκι που δεν τα κατάφερνε. Του εξηγούσα και του ξανάεξηγουσα και τίποτα. Μια μέρα, είχα βαρεθεί να του εξηγώ, άλλα δεν σταμάταγα άλλα αυτός λες και το έκανε επίτηδες. Ξαφνικά, πετάχτηκε ένα αγοράκι και είπε >. Όλα τα άλλα παιδιά συμφώνησαν μαζί του. Εγώ του είπα ησυχία και είπα στο αγόρι να κάτσει και συνέχισα το μάθημα. Έτσι κάλεσα την μητέρα του αγοριού να της εξηγήσω την κατάσταση. Της είπα ότι ο γιος δεν τα πιάνει και θα χρειαστεί επιπλέον βοήθεια. Παρόλο που της τα είπα με όση ευγένεια μπορούσα μου είπε > με έναν τόνο, θυμωμένο. Εγώ με τον ίδιο τόνο της είπα ότι της είχα ξαναπεί και είναι τεμπέλης. Εκείνη, άρχισε να κλαίει και είπε > Έφυγε, και είχε δίκιο, κανένας δεν είναι τέλειος. Είχα κάνει βλακεία, που τον είπα τεμπέλη, αλλα δεν είχα και ΕΝΤΕΛΩΣ άδικο. Δεν άντεχα αυτόν. Το παιδί δεν ήρθε για μια εβδομάδα. Όταν τέλειωσε η εβδομάδα ήρθε η μητέρα του και είπε συγγνώμη. >, της είπα. Εκείνη μου είπε >. Το παιδάκι από τότε προσπαθούσε πιο πολύ , και μετά, έγινε σαν τα άλλα παιδιά. Κάτι τελευταίο. ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ!