13.9.2013 | 22:01
Κάνω τα πάντα
για να μη σκέφτομαι. Να μη χαλιέμαι. Αλλά είναι αυτές οι ώρες στο σπίτι που δεν παλεύονται. Που όλα έρχονται στο μυαλό. Οι ώρες που πέφτω στο κρεβάτι. Εκεί θυμάμαι τις στιγμές που φέρθηκες τόσο πούστικα. Τόσο χάλια. Θυμάμαι τα σώματα που δε δόθηκα επειδή το σώμα μου δε λειτουργούσε αν δεν ήσουν εσύ..Και νιώθω τόσο προδομένη και χαζή...
