26.9.2017 | 10:18
καπως ετσι... τελος..πριν την αρχη...
ειπαμε αρκετα και ακομη περισσοτερα εννοουμενα.. αυτα που ειπαμε ομως δεν ηταν αυτα που ηθελε κανεις απ τους δυο μας ν ακουσει...θα μπορουσαν τα πραγματα να κυλουν τουλαχιστον χωρις να πληγωνουμε εγωισμους..και για μενα μιλωντας κι αισθημα..ειχα καιρο να νιωσω κατι ..και εσυ με εκανες να νιωσω..και τωρα το μονο που νιωθω ειναι η ντροπη κι η απογοητευση..και δε χρειαζοταν..δε χρειαζεται καν να μου μιλας, δε με νοιαζουν τετοιες τυπικοτητες, αφου δε σε ενδιαφερει να μου μιλησεις...ειναι ολοφανερη η προκαταληψη σου.. με εχεις αδειασει..δυσκολευομαι να σε παρακολουθησω, αφου μου πετας κακιες μεταμφιεσμενες σε πειραγματα..οταν σου πεταξω εγω κατι παρεξηγεισαι.. ποιος ειναι αδικος;ποιος φοβαται;δεν εχεις καταλαβει οτι δεν ειμαι κακοπροαιρετο ατομο ή ακριβως γι αυτο φερεσαι ετσι;τι σε κανει να πιστευεις οτι θα ασχοληθω παραπανω με το ατομο σου;κι εγω θελω να περναω καλα, δε χρειαζομαι τοξινη στη ζωη μου...μπορουσαν ολα να ειναι πιο απλα μεταξυ μας τουλαχιστον..
0