27.9.2015 | 04:49
Κάπως περίεργα
σε ξαναγνώρισα απο την αρχή και αυτην την φορά κανονικά,μετα απο πόσα χρόνια.Δεν βαρέθηκα στιγμή εκείνη την μέρα που καθίσαμε για καφέ και καταλήξαμε να φύγουμε απο εκει βράδυ.Συνεχίσαμε να μιλάμε και να βγαίνουμε και άρχισα να σκέφτομαι διάφορα ομως με σταμάτησα.Το δικαιολόγησα πως είναι απλά η παρόρμηση της στιγμής και πως ίσως γι'αυτο να αρχίζω να σε βλέπω παραπάνω απο φιλικά.Τόσο καιρό ομως αυτη η αίσθηση δεν εχει σβήσει ακόμα απο μέσα μου.Θα ήθελα τοσο πολύ να σου πώ πως νοιώθω,το αξίζεις να ξέρεις πως με έκανες να σε ερωτευτώ και ναι νομίζω πια μπορώ να είμαι σίγουρη για αυτό.Ομως και μόνο στην ιδεα οτι θα φρικάρεις και θα χαθούμε πάλι για άλλα τοσα χρόνια δεν αξίζει. Προτιμώ να σε εχω εδω και να μου ομορφαίνεις τις στιγμές οπως κάνεις τόσο καιρό και ας είσαι απλά το φιλαράκι μου.