3.1.2016 | 00:52
Καποτε ερωτεύτηκα
Και έκανα τα πάντα για να μπω στη ζωή του. Έλεγε πως μ' αγαπά και του λείπω και μας χώριζαν λίγα χιλιόμετρα και δήλωνε πως δεν μπορεί να κάνει κάτι. Ήταν από τα πια λάιτ ψέματά του που ανεχόμουν. Ήταν κι άλλα κι άλλα και όταν τα έμαθα όλα αηδιασα. Θυμάμαι ότι στην τελευταία του κουβέντα μου πε ότι με λυπόταν, Δεν μπορώ να πω ότι είμαι εντάξει με τα τότε γεγονότα, θυμάμαι ότι έβγαλα και μερικές άσπρες τρίχες. ένιωθα να γερνάω. Δεν κοιμόμουν, έπεφτα σε νάρκη και κάθε φορά που το σκέφτομαι θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μην αφήσω τον εαυτό μου να χάνει την ζωντάνια του για ένα τέτοιο ανάξιο πλάσμα. ΑΝ ήξερα... Και μ΄αγαπούσε για πάντα. Αηδίες. Και τότε γνώρισα κάποιον που μου ψήνει το ψάρι στα χείλη αλλά όντως μ αγαπά και τον αγαπώ και μ έκανε να γελάσω με την ψυχή μου όταν νόμιζα ότι μόνο δάκρυα παράγω. Και γι αυτό θα τον ευχαριστώ πάντα. ίσως και να μαι γι αυτό λίγο παραπάνω ελαστική. Αλλά τον αγαπώ και το ένστικτό μου λέει ότι είναι καλό παιδί, μου το πε εξαρχής και ήταν η μόνη φορά που ήμουν τόσο θετική με κάποιον.