23.4.2015 | 15:12
κάπου χάθηκα- δε με βρίσκω
Πρέπει επιτέλους να παραδεχτώ ότι είμαι απλά ένα κακομαθημένο άτομο, μαθημένο στα εύκολα, που εγκαταλείπει στην πρώτη δυσκολία. Είμαι ο βασιλιάς της τεμπελιάς και η έλλειψη κινήτρου δεν βοηθάει καθόλου. Δεν βρίσκω νόημα σε τίποτα, δεν κάνω τίποτα, δεν με ενδιαφέρει τίποτα και όλη μέρα κάθομαι μπροστά από το pc και τρώω. Με τα χίλια ζόρια και με βήμα ασήκωτο θα προσπαθήσω να διεκπεραιώσω τις υποχρεώσεις μου, τις οποίες πάντα αφήνω για τελευταία στιγμή. Δεν θέλω να μιλάω με γνωστούς και φίλους γιατί πρέπει να υποκριθώ ότι όλα είναι εντάξει, υπό έλεχγο, δεν θέλω να μιλάω μαζί τους γιατί ντρέπομαι για την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Ντρέπομαι για το πως είμαι σαν άτομο, εμφανισιακά και πνευματικά. Δημιουργώ όλη την ώρα προβλήματα από το πουθενά για να συσκολέψω ακόμα περισσοτερο τον εαυτό μου. Μακάρι να ήμουν ένας άλλος άνθρωπος, μακάρι να είχα το κουράγιο να γίνω άλλος άνθρωπος. Φόβος, φόβος φόβος, ανασφάλεια. Τουλάχιστον ο στομαχόπονος από το πολύ φαγητό με κάνει να ξεχνιέμαι λίγο. Τέλος πάντων, ας αποτύχω ακόμα μια φορά και μετά βλέπουμε.