ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 χρόνων και είμαι 2,5 χρόνια με το αγόρι μου ( να σημειώσω ότι είναι και η πρώτη μου σχέση ) . Το τελευταίο καιρό έχουμε ρουτινιασει και βλέπω ότι οριςμενα μικροπράγματα με ενοχλούν πάνω του παρολο που δεν έχουν να κάνουν πάντα με εμένα . Στη συμπεριφορά του είναι εξαιρετικός μαζί μου , πολύ τρυφερός και με σέβεται και τον αγαπάω πολύ ( το ίδιο και αυτός ) αλλά νιώθω ότι σιγά σιγά μπαίνουμε σε ένα στάδιο της σχέσης μας που δεν φαίνεται να προχωράει πολύ . Παρόλα αυτά όμως με πονάει παρά πολύ η σκέψη και μόνο του χωρισμού , κάναμε μια σοβαρή συζήτηση μήπως έχει φτάσει η στιγμή να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα για το μέλλον μας αλλά μόνο στη σκέψη ότι δεν θα είμαστε μαζί άρχισα να κλαίω με λυγμούς παρολο που έχω ταυτόχρονα στο νου μου όλες αυτές τις σκέψεις περί ρουτίνας κλπ . Ταυτόχρονα σκέφτομαι ότι θέλω να ζήσω και αλλά πράγματα και να μην είμαι σαν παντρεμένη από τα 20 μου αλλά νιώθω ότι έχω δεθεί απίστευτα πολύ μαζί του .... τι μπορώ να κάνω με αυτό το μπάχαλο στο μυαλό μου ; Η καρδιά μου λέει το ένα και το κεφάλι μου το άλλο