ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι λοιπον, ακομη και μετα απο τοσο καιρο, η καθε φορα που θα βρεθουμε ειναι σαν πρωτο ραντεβου. Ανυπομονω να σε δω, να σε αγκαλιασω, να αγγιξω το προσωπο σου, να ακουσω τη φωνη σου. Και η καρδια μου να χτυπαει δυνατα. Τοσα και τοσα εχουμε περασει μαζι, και νιωθω ο πιο τυχερος ανθρωπος στον κοσμο που σε εχω. Που δεν τσακωνομαστε, που τα βρισκουμε ολα, παντα. Που εχουμε αυτη την υπεροχη, ιδιαιτερη καθημερινη επικοινωνια. Που κανουμε βολτες τα βραδια σε μια ασφυκτικα γεματη πολη, και βλεπουμε μονο ο ενας τον αλλο. Που μου δινεις φιλια στο κεφαλι. Που πινουμε καφε αγκαλια κατι κυριακατικα πρωινα κανοντας σχεδια. Που καθε τοσο σου γραφω και μου γραφεις γραμματα. Που μου τα δινεις οταν ειμαστε στο κρεβατι και τα διαβαζω και κλαιω. Που εισαι ο μονος ανθρωπος που με κανει να κλαιω απο χαρα. Που μπορει απλα να κοιταξω το προσωπο σου και να με χτυπησουν τοσα πολλα συναισθηματα που να πεσω στην αγκαλια σου κλαιγοντας. Αλλα πανω απ'ολα, που εισαι η πρωτη, συνεχης, και τελευταια σκεψη της μερας μου, η πιο χαρουμενη σκεψη απο ολες. Καποιες φορες σκεφτομαι τι εκανα για να αξιζω εναν τοσο υπεροχο ανθρωπο σαν εσενα, και ακομη δεν εχω καταλαβει. Και τι θα εκανα στη ζωη μου αν δε σε γνωριζα ποτε. Μαλλον θα την ξοδευα ψαχνοντας εσενα. Παντως ειμαι ευγνωμων που οι ζωες μας τα εφεραν ετσι και βρεθηκαμε. Και η ιστορια μας θα μπορουσε να γινει η πιο ομορφη ταινια.Και αν αναρωτιεσαι αν γραφω ακομα για σενα εδω, οριστε.