ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει μια καθολική συνταγή εδώ, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται η συμπεριφορά σου ν' αρέσει σε όλους. Για παράδειγμα, με ένα φίλο μου έχουμε μια κοινη γνωστή, η οποία είναι πρόσχαρη, επικοινωνιακή και δεν θ' αφήσει ευκαιρία για ευκαιρία αν είναι για κουβέντα και καφέ. Εγώ τη βλέπω για κοινωνική, εξωστρεφή κι ενδιαφέρουσα. Στο φίλο μου η ίδια αυτή κοπέλα τού φαίνεται "παρορμητική" και "γλωσσοκοπάνα," παρόλο που ο φίλος μου αυτός μόνο ακοινώνητος ή λιγομίλητος δεν είναι. Δεν είναι ότι την αντιπαθεί, απλώς το στυλ επικοινωνίας της δεν του ταιριάζει για να κάνει στενότερη παρέα μαζί της. Κι εγώ γνωρίζω τα όριά μου μαζί της. Ξέρω, για παράδειγμα, ότι θα της αφήσω ένα μήνυμα και θα λάβω από εκείνη πέντε, και μάλιστα σε παραγραφάρες, όπου θ' αναλύει από τα προσωπικά της έως και τη διεθνή πολιτική. Από τη μια δεν είμαι πάντα σε διάθεση να της απαντώ αμέσως (κι άλλωστε, από μεριάς της δεν με αγχώνει να της απαντώ άμεσα) κι από την άλλη δεν μ' ενοχλεί. Γνωρίζω καλά ότι οι φίλοι κι οι γνωστοί μου δεν πλάστηκαν με κριτήριο να εξυπηρετούν τις δικές μου ανάγκες, οπότε δεν γίνεται κάθε φίλος και φίλη μου να φέρεται πάντα με τρόπο που βολεύει εμένα. Έχουν τη δική τους προσωπικότητα κι αυτό είναι ήδη ένα συν στη ζωή μου από τη στιγμή που τους βάζω μέσα. Αγαπώ τους φίλους μου, ξέροντας τα ελαττώματά τους, βρίσκοντας κάποια απ' αυτά χαριτωμένα και κάποια άλλα ως κάτι με το οποίο μπορώ να συνυπάρξω. Το ίδιο και στις σχέσεις. Αν δεν έχετε ριζικές διαφορές, αν βλέπετε ο ένας τα ελαττώματα του άλλου και παρ' όλα αυτά ταιριάζετε, μπορείτε να συνυπάρξετε και το εξισορροπείτε με συμβατότητα σε άλλα ουσιώδη, τότε παύεις να αγχώνεσαι για το πώς "πρέπει" να φερθείς, φοβούμενος/-η μην "κακοχαρακτηριστείς." Βλέπε τον εκάστοτε άνθρωπο, κρίνε και φέρσου όπως σου βγαίνει. Δεν μπορείς να ευχαριστήσεις τον καθένα, είπαμε, δεν είσαι εκατοστάευρω. Στην τελική, να θυμάσαι ότι μπορείς να γίνεις χαλί να σε πατούν οι άλλοι και ωστόσο να σου παραπονιούνται ότι δεν είσαι αρκετά επίπεδος/-η.

Δεν υπάρχει σαφής απάντηση, είναι υπερβολικά γενική η ερώτηση σου.

Να είσαι ο ΕΑΥΤΟΣ σου ,αλλά ο εαυτός σου όταν νιώθεις ευχαριστημένη με τη ζωή σου κ τον εαυτό σου... Αυτός ο εαυτός θα δρα ανάλογα. Θα εκφράζει χαρά, αγάπη αλλά κ θα βάζει τα όρια του όταν το νιώθει κ το χρειάζεται. Είναι σαν να ψάχνεις μια τακτική να φερθείς με την ίδια σε όλες τις καταστάσεις, αλλά δεν είναι έτσι . Είσαι ένας μοναδικός άνθρωπος και αυτό που σου βγαίνει φυσικά , από τον αυτοσεβασμό σου και την καρδιά σου ταυτόχρονα, αυτός είναι ο εαυτός σου κ μόνο με τον αληθινό σου εαυτό μπορείς να συνδεθείς με τους άλλους. Έναν ρόλο δεν μπορείς να τον διατηρήσεις για πολύ. Ούτε μπορείς να το παίζεις "κουλ" σε καταστάσεις που δεν είσαι. Δες από τα όρια σου τι αντέχεις ,τι δεν αντέχεις. Βρες ανθρώπους συμβατούς με αυτό που είσαι. Δεν μπορείς να γίνεις μια άλλη για να ταιριάξεις με κάποιον μαντεύοντας τι θα ήθελε εκείνος να είσαι . Μπορείς να είσαι χαρούμενη, να πράττεις σοφά κ αυθόρμητα κ οποίος θέλει να μείνει.