ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια σχέση 4 χρόνων που ξεκίνησε στα 18 μου . Αυτόν τον άνθρωπο τον ερωτεύτηκα παράφορα και έκανα τα πάντα για να είμαστε μαζι. Από την αρχή της σχέσης μας μου απαγόρευε να βγαίνω έξω μέχρι αργά το βράδυ, δε με αφηνε να βλέπω τις φίλες μου που σπουδάζουν σε άλλη πόλη ,δεν ήθελε να πάω σε κανονικό μεικτό γυμναστήριο, δεν ήθελε να πάω Εράσμους ούτε να συζητάω για κάποιο μεταπτυχιακό στο εξωτερικό μετά τις σπουδές μου. Πέρα από αυτα τα θέματα μου έδειχνε συνέχεια απεριόριστο ενδιαφέρον, έτρεχε για ότι χρειάζομουν, μου έκανε εκπλήξεις, μετακόμισε στην πόλη μου και πολλά άλλα. Εγώ καλώς κακώς ήμουν μικρή και ηλίθια και δέχτηκα τους περιορισμούς του. Αυτή η κατάσταση όμως σιγά σιγά με έκανε να χάσω το ενδιαφέρον μου για αυτόν και παρά την απεριόριστη προσοχή του και την τρυφερότητα του προς εμένα να τον βλέπω σαν υποχρέωση. Τον τελευταίο καιρό ένιωθα τελείως άδεια και ζήτησα χρόνο. Τώρα θα βρεθούμε. Θα του πω ή αλλάζεις 180 μοίρες και από δω και πέρα έχουμε μια σχέση στην οποία θα μου επιτρέπεις να αναπτυχθώ σαν άνθρωπος και να εξελίξω την προσωπικότητα μου μέσα από πράγματα που η ψυχή μου έχει ανάγκη ή τέλος. Φοβάμαι και το ναι του φοβάμαι και το όχι του. Αν πει όχι, το τέλος θα είναι οριστικό για μένα. Δεν πρόκειται να συμβιβαστώ. Θα πονέσω όμως. Αν πει ναι και δεν είναι αληθινό... και πάλι φοβάμαι γιατί θα χασουμε και άλλο χρόνο στον οποίο εγώ δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη και να συμβιβαστώ, δηλαδή αντί να χωρίσουμε τώρα θα χωρίσουμε την άλλη φορά που θα θέλω να δω μια φίλη μου και θα μου πει όχι.